Kinderspelen, in leerzame gedichtjes

in leerzame gedichtjes

[p. 36]

Touwtje springen.

Bl. 36.

Jansje.

't Touwtje springen kan mij streelen,
O! dit spel kan niet vervelen,

's Morgens vroeg, en 's avonds laat;

Honderd slagen kan ik springen:
En daar onder dan nog zingen,

Als men maar gestadig slaat. -

Lotje.

Ja, dat spel kan me ook behagen,
Maar mijn adem kan 't niet dragen,

't Is zoo ras met mij gedaan;

Naauw zes slagen afgesprongen,
Worde ik moê, en dan gedrongen

Weder uit de bogt te gaan. -

[p. 37]

 

Lina.

 

't Is geen spel voor alle kindren,

 

Borst en adem kunnen hindren,

 

Voor gezonden is het goed;

 

Ook moet men voorzigtig wezen,

 

't Springen heeft gevaar te vreezen,

 

Als men 't onbedachtzaam doet. -

 

Jansje.

 

Eens, dat moet ik u verhalen,

 

Sprong ik meer dan honderd malen

 

In de bogten heen en weêr;

 

Sterk bezweet, en toen gedronken,

 

Glas bij glas maar ingeschonken,

 

En ik viel als dood ter neêr. -

 

Lina.

 

Foei u! Jans! gij moest u schamen,

 

Wie zou zulk vermaak betamen,

 

Waar de dood uit volgen kan? -

 

Zou 'k om roem te willen halen,

 

Zulk eene eer zoo duur betalen?

 

Lieve meid! ik beef er van. -

[p. 38]

 

Mietje.

 

‘Kind!’ dus sprak onlangs mijn Vader,

 

Mijn getrouwe vriend en rader,

 

Dien ik immer volgen zal;

 

‘Hebt gij zin in 't Touwtje springen,

 

Blijf bedaardheid voorbedingen,

 

Zoo hoedt ge u voor ongeval!’

 

 

 

Spelen, die aan kindren voegen,

 

Zijn dezulken, wier genoegen,

 

Nimmer oorzaak zijn van smart;

 

Wilde, losse en dartle spelen,

 

Die vermoeijen of vervelen,

 

Kwellen 't deugdbeminnend hart. -