Kinderspelen, in leerzame gedichtjes

in leerzame gedichtjes

[p. 18]

De vogel op de kruk.

Bl. 18.

Het is nu slechts een' korten tijd geleden,

Dat ik deez' Vink bragt op de kruk;

Ik dacht weldra, bij 't zien der tegenheden,

Mijn Vinkje leert door ramp en druk. -

Al wat ik deed, hij wilde niet,

Het leeren scheen hem groot verdriet;

Hij zocht gestaâg naar boom of tak,

Zoo dat zijn draadje dikwijls brak. -

O! dacht ik toen, hoe kan het mooglijk wezen,

Mijn Vinkje! ik doe u toch geen kwaad,

Ik leer u slechts, gij hebt geen leed te vreezen,

Doch eindlijk volgde hij den draad. -

En nu voldoet hij overschoon,

Hij geeft, door kunst, mijn' arbeid loon;

Waar is een Vinkje, zoo als dit,

Dat zingende op zijn krukje zit? -

[p. 19]

 

Een' langen draad kan hij ten einde vliegen,

 

En nooit valt hij vermoeid ter neêr,

 

Liet ik hem los, hij zou mij niet bedriegen,

 

Hij kwam toch bij zijn baasje weêr;

 

Dan waartoe los? dit was gewaagd,

 

Hij bleef eens weg, ik wierd beklaagd,

 

En lokte ik al met veel geduld,

 

Het dier bleef weg, en ik had schuld.

 

 

 

Ik zal gewis mijn Vinkje trouw bewaren,

 

Omdat hij vlijtig heeft geleerd;

 

Ik mag, met vreugd, in 't vliegen op hem staren,

 

Tot hij op 't krukje wederkeert;

 

En wordt hij moê, 'k geef hem gedaan,

 

Om weder in zijn vlugt te gaan,

 

Daar vindt hij spijs, en ook zijn' drank,

 

En 'k zeg hem voor zijn vlugheid dank.

 

 

 

Ik wil ook zoo mijn lessen vlijtig leeren,

 

Al was 't door druk en tegenspoed,

 

En door mijn vlijt mijn meesters dankend eeren,

 

Gelijk dit dier zijn baasje doet. -

[p. 20]

 

Of is niet ieder mensch verpligt,

 

Dat hij of kunst of werk verrigt?

 

En is dit soms in tegenheên,

 

De vreugd volgt dikwijls na 't geween.

 

 

 

Een kind, dat zich steeds vlijtig wil betoonen,

 

Tot wetenschappen in zijn jeugd,

 

Zal meer zich zelf, dan zijne meesters loonen,

 

En strekken tot der oudren vreugd.

 

Maar hij, die traag bij 't werk verkeert,

 

En God noch mensch door daden eert,

 

Zal, wat hij worden moog' of schijn',

 

Veel dommer dan het Vinkje zijn.