De pothoofdplant

[p. 66]

Wekdroom

De angst hield, als een stalen klem, zijn strot omvat;
hij schreeuwde in zijn droom: hij zag de stad
uitlopen naar de weide, waar hij stond
naast het kinderlijkje op de voorjaarsgrond.

Nòg was de dreiging van de massa ver;
hoe klaar zag hij de witt' en gouden ster
der madeliefjes in haar kleine hand:
de ganse rijkdom van dit voorjaarsland.

- Hoe zag dit kind zovele bloemen staan
met witte stralen rond een hart saffraan? -
bloemen en kind werden ontzaglijk groot:
de bloemen welkten en het kind was dood.

En onafzienbaar, dreigend en luidrucht
kwamen de mensen - en hij was beducht
voor deze beesten, die hem zouden slaan:
hij kon geen stap van kind en bloem vandaan.

Hij schreeuwde in zijn droom - schrok op - en bij de maan
zag hij een vaas met madelieven staan
en aan de wand hing, bij dit licht volmaakt,
zijn teêr-geschilderd liggend kindernaakt.