De pothoofdplant

[p. 47]

Tante's laatste boek.

De pacifisten drinken samen thee
en straks zal Tante iets uit Latzko lezen
- het zal wel weer het allerijselijkst' wezen
en Tante sterft ‘die duizend doden mee’. -

Soms voel ik: ‘Tante zuiver is het niet....;
pijn moet als pijn gevoeld zijn.... en jouw rillen....’
en plots herinner 'k me mijn jongensbillen,
die Tante blauw sloeg met haar Spaanse riet....

(Lust wordt door uitstel fijner....) ‘Nog wat thee?’
- o, God, als wij ons nu eens zeer vergisten
in Tante en haar brave pacifisten? -
‘Ik nog wat thee? Heus, Tante, dank U; nee'.’

En ik denk maar: ‘Tante, zuiver is het niet....’
en ik zou ze 't wel in d'oren schreeuwen willen,
hoe Tante mij mijn mag're jongensbillen....;
dan schuift ze mij haar boek toe: ‘LEWISIT’.