De nagels in het vlees

[p. 36]

Uittocht januari 1944.

Als die bij gele lampen gaan
zo was hun grauw gelaat;
ze traden in de morgen aan,
ál desolaat.

Gedwongen door een vreemd gezag,
door Duitse overmoed.
Des winters wordt het haast geen dag;
de zon verbloedt.

Met grauw en snauw, en homp en stoot
dreef men hen voort, als vee;
de winterzon, in neêvlig rood,
voorspelde wee.

Wie Holland zegt, zegt goed tehuis;
wie Duitsland zegt, zegt leed;
elk dezer jongens had z'n huis
- dat geen 't vergeêt -

Dat geen 't vergeêt, wat aan deêz jeugd
door Duitsland werd misdaan;
dat het de mensheid eeuwig heûg,
hoe deze zijn gegaan.

Grauw, als bij gelig lampenlicht,
dit leed van Amersfoort;
hoe machteloos is elk gedicht,
hoe ieder woord.