Winterbloemen

[p. 219]

Te Katwijk.

Is hier zijn graf?

't Was schoon, hem aan te staren,

Toen 'k hem in 't vuur der jaren

Zag huppelen van de Alpen af.

Maar hij werd oud,

En eindlijk kwam de stonde,

Dat hij vroeg om een sponde

Voor 't moede lijf, nu stram en koud.

Waar zal die zijn?....

Hoe nu? Na al zijn zwerven

Moet hij een graf hier derven,

De schoone, koninklijke Rijn?

Zal 't hem vergaan,

Als 's zeemans lijk bij 't stranden?

Biedt in der duinen zanden

Geen stervling hem een rustplaats aan?

[p. 220]

 

Grijp dan de spâ,

 

Mijn volk, en voor den koning

 

Graaf gij een laatste woning,

 

Waar hij met eer ter ruste ga.

 

 

 

D'eisch werd voldaan:

 

Hem is een graf gedolven!

 

Een bed in 't hart der golven

 

Van d'ouden vader Oceaan.

 

 

 

Hij kreeg zijn lust:

 

Zijn heimwee trok naar 't water;

 

Thans zingt het stroomgeklater

 

Der Noordzee hem het lied der rust.