Winterbloemen

[p. 193]

Militaire begrafenis.

Memento mori.
Memento vivere.

De krijgsman werd naar 't graf gebracht

Met krijgsmans eer, vol glans en pracht.

Men liet zijn lijk in de aarde zinken,
En keert. Maar nu, hoor! liedren klinken.

Straks gromde dof de sombre trom,

Nu speelt een marsch, welks maat den drom

Tot hupplen schier schijnt uit te nooden....
Heet dat nu eerbied voor de dooden? -

Voorzeker! 't is een schril kontrast,

Dat door zijn sprong den geest verrast.

Toch, of 't een missprong moet geheeten?...
Een les kan 't zijn, die elk moet weten.

Treurt bij de graven, maar - houdt maat!

Staat stil, maar - na de pause, gaat!

Vall' 't zwaar zijn dooden op te geven -
Toch blijft het schoon, het rijke leven!