Winterbloemen

[p. 182]

Wekstemmen der liefde.

Zie om u heen! Van liefde alomme spreekt

Al wat ge aanschouwt op bergen of in dalen;
Zelfs 't roosje in knop zal niet als roze pralen,

Als zucht naar 't licht 't niet uit haar windslen breekt.

De liefde alleen wekt 't lied der nachtegalen.

Een liefdebrief, die zoete droomen kweekt,

Wordt ons de hemel, waar, als 't zonlicht bleekt,

Op blauwen grond de zilvren letters stralen.

O zie, hoe dus 't heelal van liefde gloeit,

Zoo dat zelfs 't redelooze er van moet blaken,

Wien onbewust haar vuur door de aadren vloeit.

Vriendin! wil dus in 't eind uw weêrstand staken,

En volg gij meê het voorbeeld, zij 't van ver,

Van lente, en roos, en nachtegaal en ster!

(Geibel.)