Winterbloemen

[p. 80]

Welsprekendheid.

'k Vond iemand, zich 't hoofd er om brekend:

‘Och of ik een redenaar waar'!

Och, waren mijn woorden welsprekend,

En schilderend schoon mijn gebaar!’

'k Sprak: ‘Vriend, dat staat niemand te geven;

Één ding slechts, dat gansch aan ons staat:

De luid sprekende invloed van 't leven;

De kracht der welsprekende daad.

Elisabeth Fry bracht in kerkers

Gevangene vrouwen Gods Woord,

En 't scheen wel: Nog nooit was iets sterkers,

Dan 't woord van die zwakke gehoord.

Een vrouw zag ze in ketens gebogen:

Al sprekende tilde ze haar:

Alom vloeiden tranen uit de oogen....

Dàt was een welsprekend gebaar!’