Winterbloemen

[p. 66]

In het Coliseum te Rome.

Veel rustiger vloeit in dees lucht ons 't bloed.

Hier leert het hart zijn stormen te bedwingen,
En schaamt zich dat, waar werelden vergingen,

't Verganklijk schoon zoo fel 't nog jagen doet.

Roept hier niet elke steen: ‘Gij worm, gij bloed!

Houd op uw nietig Ik voorop te dringen!
Wat u beweegt, u klagen doet of zingen,

't Is een atoom in 's geestenwerelds vloed!’

Doch, zie, terwijl mij de oeverlooze stroomen
Omruischen, waar zooveel in om moest komen,

Dat heerlijk was, en schoon, en wonderbaar,

Kan ik mijn leed toch maar niet goed verzetten,
Als 't rijm mij faalt voor een van mijn sonnetten.

O tegenspraak! uw naam is Mensch, voorwaar!

(Heyse.)