Winterbloemen

[p. 20]

Het angelus.

De avond daalt op 't landschap neêr;

't Windje legt zich meê te slapen;
Kooiwaarts spoeden zich de schapen;

De akkerman keert huiswaarts weêr.

't Licht geeft de aard zijn avondkus.

Stilte alom. Wie durft haar storen? -
Hoor! daar klepelt van den toren

't Vesperklokje 't Angelus.

Op die heilge melodie,

Die uit 's hemels gouden zalen
Als een harptoon schijnt te dalen,

Buigt zich biddend knie na knie.

Welkom, stem des Engels, gij!

Tolk en taalman uit den hemel
Van der stemmen klankgewemel

Boven, binnen, rondom mij.

[p. 21]

 

Stemmen, die me in 't scheppingskoor,

 

In Gods leidingen en wegen,

 

In zijn Evangeliezegen

 

Tegenklinken, 't leven door.

 

 

 

Hemelstemmen overal!

 

Geef me, o Heer, slechts, dat mijn ooren

 

Steeds er 't Angelus in hooren,

 

Waarbij 'k u te voeten vall'!