Winde-kelken

[p. 197]

Zending-bidstond.

- Een storm op zee! - Zoo hoort ge een angstkreet klinken;

Het noodschot brult, de reddingboot steekt af.

De manschap wil van 't schip, dat dreigt te zinken,

Een veegen buit met God ontrukken aan het graf.

Gij staat op 't strand, en blijft van verre aanschouwen.

Blijf zoo niet staan! werk mede! bid en kniel!

En naakt de boot, vat zelf ook een der touwen,

En trek ook mede op 't strand de worstelende kiel!

De zendling zwerft op 't reddingbootje in 't ronde

Om 't groote schip der Heidnen, die vergaan!

Gij blijft. Het zij! Doe elk slechts, wat hij konde!

Gij, bid voor 't minst voor hen, die ligt op 't zinken staan!