Winde-kelken

[p. 175]

Bij het graf.

- Hier rust mijn Egade in het graf

In deze tempelkoren.

- Hier is de plaats, waar God u gaf

Zijn heilig Woord te hooren.

- Mijn dierbre Doode slinkt tot stof,

En wordt een buit der wormen.

- Het tempellied zingt Jezus lof,

Die 't ligchaam zal hervormen.

- De reuk des doods schijnt van beneên

Benaauwend mij te omzweven.

- Gods Woord, dat weêrklinkt om u heen,

Is levensreuk ten leven.

- Hier sta 'k als Martha bij den kuil,

Waarin mijn dierbre daalde.

- Maar Lazarus ontkwam den muil,

En Jezus zegepraalde!

[p. 176]

 

- 'k Besproei met tranen de asch der doôn:

 

Dat heet, met tranen zaaijen!

 

 

 

- Maar wie zoo zaait - wat hoop zoo schoon? -

 

Zal eens al juichend maaijen.

 

 

 

- Deez' steen, die op mijn Doode ligt,

 

Voel 'k zwaarder op mij drukken.

 

 

 

- Maar Jezus komt om 't dubble wigt

 

Van graf en hart te rukken.

 

 

 

- Vaarwel, mijn Doode! ik kom weldra

 

Om op uw graf te sneven.

 

 

 

- Neen, zoek den Heer, om met uw Ga'

 

Altijd bij hem te leven!