Winde-kelken

[p. 157]

Berusting.

'k Bezocht een kranke tot den doode,

Een Bruîgom, wie een andre Bruid

Al spoedig in haar armen noodde:

De dood, ach, zag hem de oogen uit!

En 'k voelde deernis met den arme,

Zoo vroeg, zoo wreedlijk afgesneên.

- Och of de Heere zich erbarme!

Wèl loopt uw weg door 't donker heen! -

- Zie, zeî de kranke, zie dit roosje,

Dat 'k uit den bloemhof plukken liet;

't Verheugt mij door zijn purperbloosje!..

't Is alles, wat een kranke ziet! -

[p. 158]

 

- Ei, dacht ik, sneedt gij voor uw lusten

 

Dit bloempje van zijn stengel af,

 

Dan wil ik er ook in berusten,

 

Als God u afplukt voor het graf.

 

 

 

Voorzeker dat hij in zijn hoven

 

Omhoog een bloem als gij behoeft!

 

Wij willen in zijn doen Hem loven,

 

Die nooit al plagende bedroeft! -