Winde-kelken

[p. V]

AAN MIJN VRIEND
J.J.L. TEN KATE
opgedragen.

[p. VII]

[Voorwoord]

De dichterlijke bladen, die hierbij den lezer worden aangeboden, kondigen zich aan als Winde-kelken: bloemen van dat rank en teeder gewas, dat zijne takken windt om het zwaarder en steviger geboomte, en dus, even als het klimop en andere slingerplanten, zich met eene nederige plaats vergenoegt. - Waar de werkzaamheid, aan mijn heilig ambt verknocht, mij voorkomt als het geboomte in mijnen hof, dat met opzet en met een gewigtig doel aldaar geplant, met alle inspanning van krachten zooveel mogelijk moet worden verzorgd en verpleegd, beschouw ik mijne dichterlijke uitspruitsels niet veel meer dan als eenige losse winde-ranken en winde-bloemen, die, als zij van zelf zich vertoonen, mogen groeijen en tieren gelijk zij willen, en des noods kunnen

[p. VIII]

worden geplukt, om hun, die er eenig welgevallen in mogten hebben, als eene geringe gave te worden aangeboden. Mogen zij, tot wie deze bladen komen, ze als zoodanig uit mijne hand willen aannemen! Moge dit dichterlijk gebloemte, dat te zamen met de ontluikende bloemen des velds in het lente-getijde zich vertoont, eene zachte lucht vinden, waarin het een korte wijl leven kan en in geen geval sterven en vergeten worden, zonder enkele oogen en harten door zijn kleur of geur te hebben verkwikt en verheugd! Mogen vooral mijne vrienden, in verschillende plaatsen en oorden verspreid, bij menig woord, dat van hen of voor hen geschreven werd, mijner in liefde gedenken, en alzoo mijne eenvoudige bladen, naar den aard der winde, ook een band der vereeniging tusschen de gescheidenen, tusschen hen en mij, wezen!

h.

amsterdam,

Maart 1859.