Sneeuwklokjes

[p. 226]

Nabij.

Wat noodsein toont gindsch schip? Komt, fluks er heengesneld,
Opdat het zijnen nood den reddingboots-liên meld',

Die zich ter hulp er heen begaven!

‘Wat deert u? -’ luidt hun vraag. En uit de droge borst
Klinkt hol en heesch het woord: ‘Wij sterven schier van dorst:

Geef water, water, dat we ons laven!’

‘Geef water!’ - Blinde, die ge zijt! Gij waant nog steeds
In volle zee te zijn. Dat werd de bron uws leeds;

Dat noopte ons u ter hulp te reppen.....

En de Amazonen-stroom is 't, waar uw kiel in roeit!
Door 't heerlijkst water wordt ge aan allen kant omvloeid:

Beproeft! Gij hebt het slechts voor 't scheppen!

O spiegel, menigmaal, van wat ook ons geschiedt!
- ‘God - murmureeren wij, - schonk 't aardsch geluk ons niet;

Slechts leed, slechts smart, door niets te stillen! -’

En naast ons springt een bron van vrede en vreugd, wier nat
De mildste lafenis voor elken dorst bevat, -

Zoo wij alleen maar scheppen willen!