Sneeuwklokjes

(1878)–J.P. Hasebroek– rechtenstatus



[pagina 222]
Tusschen korf en web. 'k Zit in den hof, en zie, Wat schouwspel zich me er biê. 'k Verlies mij in den drom Der schepselen rondom, Waarvan zich elk om strijd Aan werk en roeping wijdt. 'k Verdiep mij daarbij, stil, In 't hemelsbreed verschil, Dat 'k in den gang bemerk Van ieders eigen werk. Als witte en zwarte draad, Kruist hier ook 't goed het kwaad, En opent mij een school Van leering, waar 'k in dool... En steeds voort vliegt de bij, die haar honingzeem puurt, En steeds stil zit de spin, die naar slachtoffers tuurt. Ja, zie 'k ter rechterzij' 'k Vind heel een korven-rij. Daar zwermt een bijenvlucht Al momm'lend door de lucht. Haar honing zamelt elk Uit bloemenkelk bij kelk,
[pagina 223]
En bergt daarna haar buit In 't was der vijfhoekruit, Wier spinde, in 't koud seizoen, Het groot gezin moet voên. Hoe boeit mijn' blik die zwerm! Ja, 't hart maakt hij mij warm, Die spiegel van der vrouw Huismoederlijke trouw!... En steeds voort vliegt de bij, die haar honingzeem puurt, En steeds stil zit de spin, die naar slachtoffers tuurt. Maar volgt dien zwerm mijn oog, Wat treft mijn' blik omhoog? Daar slingert aan een tak Een weefsel, ijl en zwak, Toch sterk door veêrkracht, net En kunstig opgezet, Zóó dat der bijen bouw 't Er nauw van winnen zou. En vraagt ge nu: van waar? De bouwmeestres is daar: Dat heeft die spin gedaan! Gij ziet met afschuw ze aan: Een strik is 't wat daar hangt! Wee 't mugje, dat zij vangt!... En steeds voort vliegt de bij, die haar honingzeem puurt, En steeds stil zit de spin, die naar slachtoffers tuurt. De honing-rijkdom zwol, De korf wordt zwaar en vol; Voor heel der bijen schaar Ligt daar de voorraad klaar.
[pagina 224]
Maar ook de wakkre spin Oogst rijken krijgsbuit in. Zie, welk een muggental Zij opgaârde in haar val! 't Insekt vloog in den strik, Verborgen voor zijn blik; Straks wond hem om zijn leên De spin een lijkkleed heen, Waarin zij 't later vindt, En gulzig het verslindt... En steeds voort vliegt de bij, die haar honingzeem puurt, En steeds stil zit de spin, die naar slachtoffers tuurt. En tusschen korf en web, Waar ik mijn rustplaats heb, Zit ik ter neêr en peis, Ter zij' ziend reis op reis: Een spiegel hier en daar! Wat zegt mij de een en de aâr? Een dubbel werk drijft hier In 't zonlicht mensch en dier, Waar elk van hen zijn aard En geest in openbaart. Ook ik, ik werk gestaâg; Maar nu rijst hier de vraag: ‘Mijn ziele, wàt werkt gij: Het werk van spin of bij?...’ En steeds voort vliegt de bij, die haar honingzeem puurt, En steeds stil zit de spin, die naar slachtoffers tuurt. Wat antwoord? Als de bie, Die 'k honing gaadren zie,
[pagina 225]
Puur 'k ook uit bloemen 't zoet, Dat mij en andren voedt? Is, bij mijns arbeids keus, 't Sic vos non vobis leus? Of leeft in mij de zin Der zelfzucht van de spin, Die slechts háar winst bejaagt, En naar geen ander vraagt? Drijft, door die drift gespoord, Mij 't Ego mihi voort? Of ook zweeft - daaglijksch wee! - Mijn ziele er tusschen twee?..... En steeds voort vliegt de bij, die haar honingzeem puurt, En steeds stil zit de spin, die naar slachtoffers tuurt. Bij dees gedachtengang, Waarbij 'k in twijfling hang, Wordt, spijt den zonnegloed, 't Mij donker in 't gemoed..... Zon! zend me een lichtstraal toe, Dat 'k wete, wat ik doe, En doe, waartoe 'k erken Dat ik geroepen ben. Dan scheur ik elke web, Die 'k ooit gesponnen heb; Dan gaâr ik honing op Uit bloemen, drop bij drop, En spreidt haast de aard me een spond', Licht vliegt een bietje er rond!.... En steeds voort vliegt de bij, die haar honingzeem puurt, En steeds stil zit de spin, die naar slachtoffers tuurt.

Vorige Volgende

Tusschen korf en web.