Sneeuwklokjes

[p. 219]

Werkelijkheid en ideaal.

Ziet gij die plant? - Zij breidt in de aarde,

Die haar omvangt, haar wortlen uit:

Daar is de schoot, die haar omsluit,

De borst, waaruit zij voeding gaârde.

Zoo groeit zij op, krijgt steel en kroon.

En tooit aan 't eind de ranke stengel
Zich met der bloemen kleurgemengel,

Verrukkend door haar geur en schoon.

Die bloemkroon, toppunt van haar groei,

Is mede 't glanspunt van haar bloei.

Zoo bij Natuur. Maar alzoo tevens

In 't rijk, waarin de Kunst gebiedt.

't Gewas, dat gij er tieren ziet,

Wortle ook in werkelijkheid des levens.

Maar zal ze aan hooger eisch voldoen,

De plant veredele onder 't groeien,
En aan haar spitse doe ze bloeien

De bloem, die purpert uit haar groen.

Die is haar doel, haar kroon, haar praal...

Uw zege, o kunst! is 't Ideaal!