Sneeuwklokjes

[p. 46]

Een vraag.

Wat wondren houdt uw schoot, o Aarde, in 't diep verholen!

Met wat verscheidenheid brengt gij uw gaven voort -

En soms uit de eigen stof! Één koolstof vormt hier kolen,

En ginds den diamant, die als een lichtstar gloort.

Mijn broeder! welk een les. - De stof, die God in 't leven

Ons ter bewerking geeft, is koolstof van natuur;

Maar 't hangt aan ons, of zij slechts steenkool weêr zal geven,

Of, blinkende edelsteen, zal schittren met diens vuur.

Mensch, wat zal de uitkomst zijn? Zal 't leven u geschonken,

Als 't koolvuur op uw haard in damp en asch vergaan?

Of zal 't in schoone daân als diamanten vonken,

Die op uw hoofd eens als uw kroon te schittren staan?