Sneeuwklokjes

[p. 24]

De groote kindervriend.

Goddelijke Kindervriend!

Wat hebt ge aan de jeugd verdiend,

Gij, wiens feesten zelfs aan kleenen
Meer dan aardsche vreugd verleenen!

Als het Kerstfeest de aard verheugt,

Prijkt uw Kerstboom voor de jeugd

Met zijn lichtjes, met zijn gaven,
Die uw kinderliefde staven.

Rijst ge als koning uit het graf,

't Paaschfeest gaat de dag vooraf,

Dat de kleinen, met hun palmen
Zwierend, u 't Hosanna galmen.

Is die kroondag werklijk daar,

Weder juicht de kinderschaar:

't Paaschbrood, 't Paaschei wordt gegeten
Onder blijde jubelkreten.

[p. 25]

 

En daagt eindlijk 't laatste feest,

 

't Jonge volkje is blij' van geest,

 

Als 't de Pinksterbloem ziet tronen

 

Onder zegeboog en kronen.

 

 

 

Dies, gij groote Kindervriend!

 

Dank hebt ge aan de jeugd verdiend,

 

Daar uw feesten zelfs aan kleenen

 

Hemelvreugd op aard verleenen.

 

 

 

En dien dank wacht ge ook van ons,

 

Ouder leden uws Verbonds,

 

Als ge ons in dit beeld wilt leeren:

 

‘Mensch! word kind: gij zijt des Heeren!’