Sneeuwklokjes

[p. 6]

Langs het kerkhof.

I.

Ziet gij dat kruis, mijn kind? 't Staat stil en zwijgend daar;

En toch 't verkondigt u en mij de droefste maar.

Het zegt ons, dat ons hart den rijksten zegen dierf,
Dien God op aarde ons schonk. Het zegt u: Moeder stierf.

II.

Ziet gij dat kruis, mijn kind? Het spreekt geen enkel woord;

Toch wordt door hart en oor zijn stille stem gehoord.

't Is of een zacht geruisch rondom dien kruispaal zweeft,
Dat als een balsem streelt. Het fluistert: Vader leeft.