Nieuwe winde-kelken

[p. 181]

De verplukte krans.
(Claudius naverteld).

Wat heilige ernst zweeft op 't gelaat

Des Wijzen, die voor jong en oud

't Geheim van 's menschen aardschen staat

En hemelsche natuur ontvouwt!...

Wat dartle zin spreekt uit 't gebaar

Des Jonglings, die zijn school betreedt,

Een krans van rozen in het hair,

En als een pronker opgekleed!...

Maar als hij nu den Wijze hoort,

Die hem een hooger sfeer ontsluit,

Dan hem tot nu toe heeft bekoord, -

Wat werkt het woord der wijsheid uit?

Dat zegt u 's Jonglings hand, die stil

Van uit zijn krans, bij 's grijsaards reên,

[p. 182]

 

Naauw wetend wat hij doet of wil,

 

De rozen uitplukt, één voor één.

 

 

 

Straks, toen hij 's Wijzen school begaf,

 

Droeg hij geen enkle bloem in 't hair;....

 

Maar, daaldet ge in zijn binnenste af,

 

Een nieuwe lente bloeide daar!