Nieuwe winde-kelken

[p. 95]

De velden worden wit.

Reeds buigt de rijpende air het hoofd ter aarde neder,

En kondigt d' oogstdag aan, waarom de landman bidt;

God geeft in 't levend brood het zaad den zaaijer weder...

De velden worden wit.

Reeds zie ik ook voor mij den dag des oogstes naken.

Waar bleef de blondheid, die de frissche jeugd bezit?

Ach, zij verschoot om plaats voor bleeker verw te maken...

De velden worden wit.

De zeissen wordt gescherpt, mijn ziel! die u zal vellen;

Geen uur beslissender, heel 't leven door, dan dit!

Leere u de grafbloem op uw kruin uw dagen tellen...

De velden worden wit.