Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

[p. 307]

CLIII.

Gij ziet een wielewaal. De vleuglen saamgeplooid,

Toont hij niets ongemeens. Maar vliegt hij weg, zijn wieken
Door 't zonnegoud bestraald of 't rood van 't morgenkrieken,

Vertoonen u een schat van kleuren, rijk getooid.

Hoe droef, dat wij ook vaak, als ons de doôn ontvliên,
Eerst de oogen oopnen en hun volle schoonheid zien!