Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

CXLVII.

Gij zijt eens oud, mijn paai, en poogt u te verjongen;
't Is al om sonst. De kuur misleidt, blijft onvoldongen.

Uw haar blijft grauw, uw wang blijft ruw, uw vel blijft hard;

Blos, bloei en bloem zijn heen, hoe u 't verleppen smart.

Wilt gij van mij een raad? Daar is een andre schoonheid,
Die de ouderdom niet min, meer vaak dan jeugd, ten toon spreidt:

Word beter, zachter, word geduldiger bij pijn,

Word vromer bovenal: grijs, zult ge ‘een schoonheid’ zijn!