Hesperiden. Nieuwe poëzie in den avond des levens

CXV.

De zonde die ons hart weêr, zijns ondanks, begaat,

Gevolg van vroeger kwaad, sluit Gods genâ niet buiten.

Denk u een kind, geroofd door Heidens op de straat;

't Wordt zelf een heidenwicht, wiens grove onreinheên stuiten.

Maar keert, hervonden, 't kind naar huis bij moeder weêr,

En toont zich 't oud bederf, niet maar zoo fluks te dooven,

Verstoot de moeder 't? zegt ze: ik ken mijn kind niet meer?

Neen! roept gij uit, en - God gaat moeders ver te boven!