Dicht en ondicht

Op Wellington's graf.

Brengt ooit de prachtige urn, of 't opgerichte beeld
Den geest in 't lichaam weer, wanneer hij is gevloden?
Hergeeft de stem des Roems het leven aan de dooden?
Wat lof zoo zoet, die 't oor van de afgestorv'nen streelt?

Ach, 't glansrijkst wapenschild, de schoonste veldheerstaf,
En wat daar meer den mensch in de oogen blinkt bij 't leven,
Is de uiterste ure daar, 't moet alles hem begeven.
Het stralend pad der eer, waar voert het heen? - Naar 't graf!

Gevolgd.