Het dagboek van dr. G.H.C. Hart

Donderdag 12 december 1940

Halifax vertelde Van Kleffens, dat de Britsche aanval op de Italianen feitelijk bedoeld is geweest als verkenningsonderneming⁴¹⁶, doch dat die is doorgezet, nu de Italianen zoo zwak blijken.

De gevolgen van dezen aanval, als hij succes blijft hebben, kunnen geweldig zijn. In de eerste plaats, als Italië verpletterd zou worden, ook voor het prestige van Duitschland; voorts voor de houding van Frankrijk (Weygand in Afrika!), Spanje, den Balkan; verder in de U.S.A. en vooral op Japan, dat altijd nauwlettend heeft zitten toekijken, hoe Italië's laffe sprong op het verslagen Frankrijk zou uitvallen. Berichten over opstanden en onlusten in Italië schijnen mij echter zeker nog voorbarig. Als Italië inderdaad kon worden verslagen, is het voor Engeland vooral enorm belangrijk op scheepvaartgebied: de route door de Middellandsche Zee heropend, groote deelen van de Britsche vloot weer beschikbaar voor convooien (het gaat met de torpedeeringen van geallieerde schepen nogal erg slecht in den laatsten tijd) en het uitschakelen van het groote aantal Italiaansche onderzeeboten. Maar op Duitschlands militaire positie zou het niet direct invloed uitoefenen.

Zouden de Duitschers de Italianen nu eindelijk te hulp komen? Graag willen deze laatsten 't zeker niet, maar hun dilemma is heel groot: verslagen door de Engelschen of geheel onder de plak van hun gehate bondgenooten. Tenminste zoo ziet het ernaar uit.

416 Plannen voor het offensief tegen de Italiaanse troepen in Afrika waren ontwikkeld tijdens Eden's bezoek aan Wavell in november. Zie Eden, The reckoning, 147-172; Churchill, Memoires IV, 462-463 en Ismay, Memoirs, 195.