Het dagboek van dr. G.H.C. Hart

Zaterdag 14 september 1940

Een zekere opluchting bij velen, dat Vrijdag, de 13e zonder bijzondere rampen voorbij is: ik merkte gisteren op, dat het voor Hitler ook Vrijdag de dertiende was.

Gisteren hebben wij den langsten dagaanval op Londen gehad tot dusverre: van kwart voor tien voormiddag tot bij tweeën namiddag. Eerst bleef ik aan mijn werk, maar toen Mühlenfeld mij kwam vertellen, dat hij uit zijn raam vlak achter den overkant van Piccadilly twee bommen had zien inslaan, vond ik het toch verstandiger ook naar den schuilkelder te gaan, waar honderden menschen zaten. Het werd er, ondanks het luchtververschingssysteem, ontzettend benauwd, zoodat ik wel gedwongen was af en toe een tijdje naar boven naar de straat te gaan om een luchtje te scheppen en een sigaret te rooken.

- - -

's Middags weer een nieuwe sensatie; ik zat op mijn kamer te werken, toen ik plotseling een akelig gefluit hoorde en eenige explosies. Er was géén luchtalarm; later bleek, dat er een of enkele toestellen in geslaagd waren achter de wolken te naderen en vijf bommen op en om Buckingham Palace, dat vlak bij Stratton House ligt, te werpen: het paleis is nu zwaar beschadigd. Ook op het dak van de House of Lords is een brandbom gegooid, maar die werd dadelijk gebluscht.

Gisteren heeft de Koningin vijf millioen gulden van het geld, dat vrijwillig in Indië is opgebracht, aan den Koning van Engeland²²⁷ aangeboden voor de aanschaffing van 40 Spitfires en 18 Lockheed bombers van de R.A.F.

Het kabinet was dit feitelijk niet eens, had een deel van het geld althans willen aparthouden voor latere ‘relief’ in Holland; Indië wilde dit geld echter zelf besteed zien voor militaire uitgaven. Toen stelde de ministerraad voor een deel van het geld voor aankoop van eigen vliegtuigen te bestemmen, maar ook dit heeft H.M., die Zich op het standpunt stelt, dat het geld te Harer beschikking is bedoeld, geweigerd.

Op 17 September zou er een plechtigheid zijn geweest in de Guildhall, ter gelegenheid van den dag, waarop anders de Staten-Generaal pleegt te worden geopend (Derden Dinsdag in September). Het was te verwachten, dat dit niet zou doorgaan. - - -²²⁸

227 George VI.

228 Niet opgenomen. De bijeenkomst was georganiseerd door het comité ‘Neerlands Vrijheidsdag’ bestaande uit P. Rijkens, J.M. de Booy, J. ten Doesschate en J. Rahusen. Koningin Wilhelmina zou de bijeenkomst bijwonen teneinde een oorkonde in ontvangst te nemen, ‘waarin een kort overzicht van de betuigingen van verknochtheid aan het Huis van Oranje uit alle werelddeelen binnengekomen’ zou worden gegeven. Op die bijeenkomst zou ook de stichting van het organiserende comité bekendgemaakt worden.

[p. 123]

Velen gaan voor deze weekend een paar dagen ergens buiten Londen om een of twee nachten rustig te kunnen slapen: ik had ook een uitnoodiging om bij Westermann in Surrey te gaan uitslapen, maar Welter wil niet weg en, waar er elk oogenblik iets kan gebeuren, waarbij hij mij noodig heeft, laat ik hem nu maar niet in den steek.

Overigens heb ik vannacht in den schuilkelder voortreffelijk geslapen, ondanks het heele zware artillerievuur en dank zij een half ‘evipantje’: men moest mij om half zes wekken, om te zeggen, dat het ‘all clear’ signaal al had geklonken.

Vannacht is Beelaerts van Blokland, vice-president van den Raad van State, en Van Tets, Directeur van het Kabinet van de Koningin, het volgende overkomen. Zij wonen in een flat van Queen Anne's Mansions en waren ter ruste gegaan. Middenin den nacht hoorden zij een helsch lawaai, maar toen dat ophield sliepen zij weer in op hun achtste verdieping. 's Ochtends belden zij om thee, maar er kwam niemand: alles in huis was muisstil. Zij kleedden zich aan en gingen naar beneden; het gebouw bleek geheel verlaten. De deur was gesloten en zij klommen door een raam naar buiten, waar zij een airraid warden tegenkwamen, die zeer onthutst was hen aan te treffen.

Het bleek, dat het heele gebouw 's nachts ontruimd was: de eene helft ervan was door een bom geheel weggeslagen en op het erf moest een tijdbom liggen, die elk moment kon springen. Men had hen vergeten in de consternatie.....