Journalistiek leven in Curaçao

Curaçao's vierde dagblad bloeit op Aruba.

Helaas is de persgeschiedenis van het eiland Aruba niet zo rijk aan gebeurtenissen als het eiland Curaçao. De opkomst van het thans zo belangrijke eiland dagtekent van betrekkelijk korte tijd. En ook het peil van bladen als El Despertador (nr. 11), La Verdad (nr. 22), bladen die dan nog bedoelden naast inlichtingen voorlichting te geven, is niet te vergelijken met bladen als De Vrijmoedige van Curaçao (nr. 13), wat toch op zichzelf niet zulk een hoogstaand blad was.

De dagbladpers heeft slechts éénmaal het hoofd opgestoken en inderdaad met succes: de ‘Aruba Post’ (nr. 17), in 1938 op stapel gezet, loopt nog immer. Vader van het blad is de bekende arts Dr. Adriaan F. Dussenbroek. Het dagblad werd opgericht te Oranjestad op 5 Juli 1938, maar reeds in September d.a.v. werd het verplaatst naar San Nicolaas, waar de Noordamerikanen van de Lago-olieraffinaderij wonen en waar het blad dus groter afzet heeft.

Tot redacteur-drukker werd benoemd Simson Vieyra van huis uit geen journalist, maar telegrafist, in welke hoedanigheid hij werkzaam was geweest bij de Koninklijke Nederlandse Stoomboot Maatschappij te Willemstad en later bij de Beurs- en Nieuwsberichten aldaar. Het blad werd en wordt grotendeels in het Engels gesteld, doch somtijds worden enkele stukken in het Nederlands geschreven. Ook de

[p. 227]

redactionele beschouwingen - weinig, maar als ze er een enkele maal in voorkomen wel pittig - verschijnen doorgaans in het Nederlands. Het is slechts een enkel blad van 56 × 40 cm., waarvan veelal de achterzijde nog weg gaat aan advertenties.

Als men merkwaardigheid zij vermeld, dat dit blad evenals in zovele andere landen, maar niet in Nederland, op straat uitgevent wordt en met groot succes: Noordamerikaanse inslag.

Toen Simson ziek was.

Veel schokkende gebeurtenissen maakte het blad niet mede, of het moest zijn, dat in 1943 nog mogelijk was, dat een dagblad enkele dagen niet verscheen als gevolg van ziekte van den uitgever - redacteur-drukker-administrateur. Gebeurde dit in vervlogen dagen wel, dat de omstandigheden in de dagbladpers van Aruba in 1943 nog zeer primitief waren, blijke uit een voor de journalistieke geschiedenis van de Curaçaose eilanden wel heel merkwaardig document, dat op 27 Augustus 1943 werd rondgestuurd.

L.S.

Tot mijn grote spijt moet ik u mededelen, dat in verband met ongesteldheid van den uitgever de Aruba Post voorlopig niet zal verschijnen.

J.M. Vieyra-Vredeveld
w.n. Dire. N.V. Aruba Post
Drukkerij en Uitgeverij
Aruba

PS.
Het drukkers bedrijf zal als voorheen voortgezet worden.

Degene die het namens Simson Vieyra ondertekende was zijn echtgenote, hoe kon het anders, want anderen die het

[p. 228]

voor hem zouden waarnemen, waren er niet. Het dagbladbedrijf was nog klein: als de man ziek is, zet de vrouw het zo mogelijk voort. De rondzendbrief was primitief gedrukt, droeg niet eens briefhoofd of datum; hij was in verschillende lettertypen gezet, eindigde met een komma e.d.

Na korte tijd was Simson Vieyra weer in zoverre hersteld, dat de krant werd voortgezet, maar de redacteur-drukker verlangde terug naar zijn vroegere betrekking van telegrafist en verwisselde zijn redacteurszetel voor een plaats als vliegtuigtelegrafist. Hij had zijn vak nog niet verleerd, want behalve dat hij het nieuws uitwerkte, redigeerde, corrigeerde, soms zelfs zette en drukte, had hij het al die tijd zelf uit de lucht moeten opvangen bovendien!

Als opvolger van Vieyra werd een Engelsman, evenmin een journalist, benoemd, H.L. Leigh-Coop, die nog in de loop van hetzelfde jaar werd uitgezet omdat hij onder het Britse vaarplichtbesluit viel en geen vergunning had een andere betrekking te aanvaarden.

Mevrouw J.M. Vieyra Vredeveld leidt sindsdien het bedrijf.