Journalistiek leven in Curaçao

[p. 82]

Hoofdstuk II.

Talen, koppen en motto's.

‘Het genoegen dat de meeste mensen ondervinden bij het gebruik van een krant spruit voornamelijk voort uit de kennis van de velerlei handelingen van de staatkundige, militaire, letterkundige en handelswereld’.
Aanhef van het eerste hoofdartikel uit het eerste nummer van Curaçao's eerste Courant, 11 December 1812.

De begeerte te weten, wat onze medemensen doen, houdt het beroep der journalisten en krantendrukkers in stand. Hoe meer mensen deze prikkel ervaren, des te gemakkelijker is het een krant uit te geven.

St. Eustatius, middelpunt van de smokkel naar de Verenigde Staten in hun vrijheidsoorlog tegen Engeland in de achttiende eeuw, ervoer als middelpunt van talloze nationaliteiten deze prikkel eerder dan de andere eilanden. Zo geschiedde het dat St. Eustatius lang, zeer lang, vóór de andere Curaçaose eilanden over een eigen krant beschikte: de ‘St. Eustatius Gazette’ van 1790 - '93.

Lang na St. Eustatius kwam het Eiland Curaçao, dat zijn eerste krant misschien ook aan politieke gebeurtenissen in

[p. 83]

het buitenland te danken had (over de andere lezing, de aardbeving van 1812, later), en zo ja, dan aan de nederlaag der Independenten in Venezuela in 1812. Zo zou dus de vrijheidsstrijd in Noord-Amerika geleid hebben tot de eerste krant der Bovenwinden - en van Curaçao als geheel - en de vrijheidsstrijd in Venezuela tot het ontstaan van de eerste krant op Curaçao. Daar ook later vele Venezolaanse politieke vluchtelingen op Curaçao lijfsbehoud zochten, geldt van Curaçao reeds in de aanvang zijner journalistieke historie, dat het als deel van Nederland steeds de traditie van ons land heeft voortgezet: asyl voor vreemdelingen en vrijheid van woord, zelfs als, zoals later zal blijken. dit buitenlandse complicaties zou medebrengen.