Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen

Een Liedt van Jonas, hoe hy van Godt bevel hadde om de Niniviten te gaan Prediken, en hoe hy met een Schip van Japho is afgevaren om voor den Heere te vliede, en wat hem is wedervaren.

Stemme: Myn droefheyd moet ik klagen, &c.

BEvel ons God de Heere, De Propheet Jonam dee,
Dat hy sou gaan en leere, Het volk van Ninivee,
Maer siet hy maakt hem ree, (Door ongehoorsaamheyd)
Te vlieden op de Zee, Van voor Gods Majesteydt.
Maar Godt, (wiens groot vermogen)
Gaat over alle man, Voor wiens alsiende Oogen,
(Geen mensche ontvlieden kan) Die sag de boosheyd an,
En straften Jonas quaad, Soo toor'nig is Godt dan,
Wanneer men hem verlaet

Hy sond een groot onweder, 't Welk bruyschte vol van magt,

Haer moed lag gansch ter neder; Elk scheen van angst versmagt,
Want het onweder, bragt Haar sulk een vreese mee,
Dat zy 't Schips-tuyg, met kragt Uyt wierpen, in de Zee.

Elk een, in het besonder Sijn eygen Godt aanriep;

Maar Jonas die lag onder In 't Schip, seer sagt en sliep,
Terstond den Schipper liep, En sprak tot hem, aenbid
U Godt, die de aerde Schiep, En in den Hemel sit.

Maar siet de Zee die woeden, En bruyschten even seer,

Verslagen van gemoede, Wierden zy meer, en meer,
Het Schip rees op en neer, Sy looten, om te sien
Om wiens wil, dat den Heer Dat onheyl liet geschien.

Wanneer als zy nu alle Aldus hadden geloot,

Soo is 't Noot-lot gevalle Op Jonas in dien noot:

[p. 85]

 

Sy spraeken kleyn en groot Tot hem, van waar zijt gy?

 

Want dat hy voor Godt vloot Op Zee, dat wisten zy.

 

Hy sprak ik vrees den Heere, Die 't Hemelrijk bewoont,

 

Syn schape moet ik leere; Den Weg die hy my toont,

 

Maer 'k hebb' hem seer gehoont, En op het zwaarst' verstoort:

 

Hierom my niet verschoont, Maer werp' my over boort.

 

Sy deden zijnen wille En wierpen hem in de Zee,

 

Doe wierd de Zee gansch stille, En ook de winde mee,

 

Sy keerden op haar stee, Soo dat Godt door zijn hand

 

De Schip-lien komen dee, Behoude aan het Land.

 

O Mensch! dient den Heere, Vliet noyt voor zijn aanscheijn,

 

Gehoorsaemt zijne Leere, Op dat gy vry meugt zijn

 

Van alle angst en pijn, Door stormen en Tempeest

 

Vreest u Ziels-Medecijn, Die uwe quaet geneest.

 

En als u Godt komt sende Tot straf van u misdaet,

 

Veel stormen vol ellende Dat gy schier onder gaet,

 

Soo werpt uw' Jonas quaat In yver, over boort

 

Op dat den Heer u laet In gaan, in 's Hemels poort.

F. van der Hart.