Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen
(1732)–Floris Willemsz. van der Hart–
AuteursrechtvrijToon: Ag! hoe soet is Cloris u te minnen, &c.
ACh wat gruwel hoort men nu ten dage,
Die gebeurt is binnen 's Gravenhage:
Daer een Vrouw haer eyge Vruchte moorde,
En ellendig in haer bloedt versmoorde.
| |
[pagina 39]
| |
Sulcke dinge kan met weynig lesen,
Ja Godt selfs dunck schier ten kan niet wesen,
Dat een Moeder haer Suyg'ling kan vergeten,
Hoe veel min noch werde Dootgesmeten.
Die Moord'res daer even als die snoode
Athael, ja die al haer Kinderen doode
Ja seer wreet, en ys'lijck ging verworgen,
Uytgenomen een 't welck wiert verborgen.
Even soo doet ook die Tijgerinne,
Die haer boosen drift niet kan verwinne,
Sy Onthalst twee van haer jongste telgen,
En socht ook den derde te verdelgen.
Maer die vlugt voor 't Slagt-mes sijnes moeders
En riep Bueren ach! zijt mijn behoeders,
Want mijn Moeder heeft nu ach! te Ys'lijck,
Omgebracht twee Kinders seer afgrijslijck.
Nu en zijn noch niet voldaen haer lusten,
Sy en kan 't Moorden noch niet rusten,
Want sy wil oock mijnen Bloem afplucken,
En onder haer wreede slacht-mes drucken.
Dit deed' 't hert der Bueren schier verflouwen,
En sy gaen te saem dit stuck beschouwen;
Siet doe sat die Moord'res in den bloede,
Die soo wreet in 't Kinder-moorde woede.
Doe de Bueren nu zijn in gekomen,
Hebben sy haer (met gewelt) ontnomen,
't Slacht-mes, daer mee sy haer Kinders slachte,
En soo grouw'lijck tot haer eynde brachte.
Noch sprack sy, nu hoef ick niet te vresen,
Want siet hier door sal ick zalig wesen;
Maer wat zijn dat schrickelijcke woorden,
Want Godt haet, ja straft het Kinder-moorden.
Nu de Bueren maeckte voorts geruchte,
Waer op dat die Moorderes ging vluchte,
Na 't Huys van den Spaenschen Ambassade,
Die voor de Misdares gaf genade.
Maer het Feyt dat bragt haer doe in vreese,
Datse daer niet veylig soude weese,
Daerom heeft sy haer doe gaen bereyden
Om ter Vlugt uyt Nederland te scheyden.
Sy begaf haer op de blauwe Baren:
En sy is van Katwijck afgevaren,
Na ter Veer daer sy haest arriveerde,
Daerse in de Vlugt continueerde.
Schrick o Mensch! voor sulcke gruwelhede,
Roept Godt aen met ernstige Gebede
| |
[pagina 40]
| |
Dat hy u doch alle wil bewaeren,
Voor so'on schrick daet selfs der Moordenaren.
Heere Godt! barmhertig en weldadig,
Zijt die wreede Vrouwe noch genadig,
Ach! ontfermt u doch o Heer der Heeren!
Geeft dat sy haar yv'rig mag bekeeren.
Geeft dat sy uyt hare Aders-kranen
Storten mag een grooten vloet van Tranen,
En in regt berouw voor u mag treden,
Gelyk Petrus en Manasse deden.
Op dat sy niet gaan mag gants verlooren,
Maar dat sy nog mag de stemme hooren,
Gy sult om u misdaet geensins sterven,
Maar komt wilt mijn Koningryk be-erven.
F. van der Hart. |
|