Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen
(1732)–Floris Willemsz. van der Hart–
AuteursrechtvrijToon: Al wat men hier in dese werelt, &c.
O Godt, met Lof-sang nader ik u Throon,
Om dat het Bloet van u wel-lieven Soon,
My wast van sond' en mijn genesing is,
Waer van den Doop my geeft een ygenis.
In vuyligheid der sond' ben ik gebaert,
In vuyligheyd der sond' quam ik op aert,
In vuyligheyd der sonden ging ik voort,
Soo dat ik schier in sonden was versmoort.
Seer Walgelijck vertreden in mijn bloet,
Lag ik op 't velt besoedelt in 't gemoet,
| |
[pagina 35]
| |
Heel vuyl bevleckt, en op het snootst besmet,
Quam ik by na tot in den Satans Net.
Maer doe ik soo vervuylt was door de sond',
Doe wiert om my des Levens-Vorst verwondt:
En in sijn Bloet wascht hy my weder schoon,
En bracht my weer snee wit en reyn ten toon.
Die groote Vorst die 't al verwonnen heeft
Die sprack tot my in uwen bloede leeft,
Hy nam my aen, en maekten my sijn Bruydt,
Het welk den Doop my opentlijck beduyt.
Geen Satan heeft aen my meer eygendom,
Ik ben vereent met 's Hemels Bruydegom;
Want hy sijn trouw aen my geschonken heeft,
Het welk den Doop my klaer te kennen geeft.
Hy is mijn Hooft en ik van zijn Gebeent,
Ik ben als nu een lit van zijn Gemeent,
Als nu behoor ik mee tot zijn Verbondt,
Hier van is my den Doop een vasten Grondt.
Gelijck de Arcke Noach heeft bewaert,
Doch onderging al 't Menschdom op der aert,
Soo vrij den Doop my van des sondens vloet,
Wantse wast my aen het heyl door Christus bloet.
De Roode Zee deed' Israëls volck bystant,
Wanneer het wert benout door Pharoos hand,
Soo vrijt my 't Bloet van Christus voor gequel.
En het verslint, de Duyvel, Dood, en Hel.
Soo zeker als het water 't vuyl maekt reyn,
Soo sekerlijck heeft my die Ziel-Fonteyn,
Van mijne sond' gewasschen met zijn Bloet,
Het welk den Doop my klaer'lijck blijcken doet.
Als ik Gedoopt wierd in des Vaders naem,
Soo tuygde my de Vader seer bequaem,
Dat hy my heeft van eeuwigheyd bemint,
En nu aen neemt, tot zijn wel lieve Kint.
En doe ik wierd Gedoopt van den Dienaer,
In de name van den Soon, mijn Middelaer,
Soo heeft den Soon versekert aen mijn Hert,
Dat my zijn Bloet bevrijt van alle smert.
En doe ik ben voor 't laetst Gedoopt geweest,
In d'Heyligen naem van Godt den Heyligen Geest,
Doe heeft aen my den Heyligen Geest betuygt,
Dat hy mijn hert en wil ten goede buygt.
Wel aen mijn Ziel nu zijt gy reyn, en schoon,
Gewasschen door het Bloedt van Godes Soon:
Wentelt nu met den seug niet weer in 't slijck,
Maer houd u nu soo reyn, en suyverlijck.
| |
[pagina 36]
| |
Gy dient nu Godt die u gereynigt heeft:
Looft hem soo lang als gy op aerden leeft,
Verfoeyt de sond', en luste van het vlees,
Waer uyt dat u onsuyverheden rees.
Dan sal u noyt geen magt des doods beschaen,
Maer gy sult staeg in Godes gunste staen:
Gy die hier zijt een Tempel van zijn Geest:
Sult namaels zijn een Pronk-beelt in zijn Feest.
F. van der Hart. |
|