Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen

Een Liedt tot Waerschouwinge aan alle Menschen, over de schrickelyke Roede, die hem in de Lucht heeft verthoont, staande aan een Ster, zynde in zyn lengte negen-hondert Mylen lang, en is eerstmaal by ons gesien den 22. December 1680. en verduystert in February 1681.

Toon: Witte Zwaan die van te vore, &c.
Of: Myne Harp bekleet met rouwe, &c.
Of: Naboths Wynberg was gelegen, &c.

WEent, en Huylt, o Nederlanders!
Scheurt u Praalgewaat,
Zyt dog nu niet meer voorstanders
Van 't verdervend' quaat,
Want Godts Hand die is verheven,
En tot slaen bereyd, Veerdig om den slag te geven
In zijn toornigheyd.

Wilt u treurgewaat aantrecken,

Kleet u in den Rouw',
Laet Godts Roede u verstreken
Tot een groot waerschouw',
Dat gy u afkeert van het boosen,
En de sonde myt, Op dat gy met de Godtloosen
Niet wort Gekastyt.

[p. 33]

 

God liet eens een wonder-Sterre

 

Sien in 't Oosten klaer, Op dat sy souden van verre

 

Sien den Middelaar,

 

Maer nu komter een ten toonen

 

Met een Geessel-Roe,

 

En dreygt (die in Neerland woonen)

 

Tot verdelgens toe.

 

Wel laet nu ons toevlugt wesen

 

Tot die Morgen Ster, Die uyt Jacob is geresen

 

Ons Ontferremer,

 

Laet ons die, met Tranen smeeken

 

Om hulp en bystand

 

Op dat hy niet mag verbreken

 

't Sondig Nederland.

 

Godt heeft ons sijn Geessel-Roede

 

Aen de Lugt doen sien,

 

Op dat wy ons sondig woeden Haestig soude vlien,

 

En dat wy ons soude keeren, Van de Hoerery,

 

Droncke Drincke, Vloecke, Sweeren,

 

En van Hooveerdy.

 

Van 't lichtveerdig danssen, springen

 

Van den overdaet, Van Onkuysche deuntjens singen,

 

Van Nyt, Toor'ne, Haet,

 

Van het Rove, en het Steelen En van het Onrecht,

 

Van het Dobbelen en speelen Kijven en Gevegt.

 

Van het Lasteren, en Schelden Vanden Achterklap,

 

Van het quaet, met quaet vergelden

 

Van den Vyandschap, Van het ongebonde spreken

 

Van den eygen baet,

 

Van Dood slaen, en van Egt-breken

 

Ja van alle quaet.

 

Waeckt dan op, o! Neerlands Volken!

 

Kleet u met ootmoet,

 

Eer dat God des Afgronts Kolken

 

Voor u open doet,

[p. 34]

 

Om u soo den Weg te baene Na het duyster Rijck,

 

In het droeve Dal der traene, Seer afgrijselijck.

 

Leert dog van den Ninivyten,

 

Te doen ware boet: Wilt ook soo u sond' bekrijten

 

Valt den Heer te voet, Dan sal sijn Plaegen wende

 

En in plaets van straf, Sal hy ons sijn Zegen zende

 

Van den Hemel af.

 

Hy sal hem dan tot u neygen Met zijn Majesteyt,

 

En u dus niet weder dreygen In sijn Toornigheyd,

 

Ja hy sal u dan vergeven Al u Sondens schult,

 

Soo dat gy in 't eeuwig Leven Triumpheeren sult.

 

Ach! doet ons doch die genade,

 

Gy die Koning zijt,

 

Schelt al onse snoo misdaden,

 

Uyt u genade quyt,

 

Laet ons dogh dit Heyl verwerven,

 

Door u lieven Soon,

 

En doet ons O Godt! be-erven,

 

d'Ontsterv'lijcke Kroon.

F. van der Hart.