Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen
(1732)–Floris Willemsz. van der Hart–
AuteursrechtvrijToon: Antwerpen Ryk, of: Rebecka sprak, &c.
WEemoedig volck, Ey wilt dog niet wanhoopen,
Den zwellig Kolk, Van Godes gunst, is open,
Hout op en laet Dog af, van 't angstig weenen,
Het Vrouwen Zaet, Is heden ons verschenen.
| |
[pagina 31]
| |
Komt, Wast doch nu U Nat betraande Oogen,
En wilt ook u Bekreten Wangen droogen,
Gy zyt niet te ver, Van 't Ligt, ey wilt niet vreesen;
De Morgen-Ster Uyt Jacob, is geresen.
De Duysternis Klaert op, in onse kimmen,
Want heden is De gulde Son aan 't klimmen,
De Aard' is bly, Sy gaet haer Rou-kleet scheuren,
Waerom soud gy Dan nu nog langer treuren.
Een vreugden Stem, Raekt heden, ons in d'Ooren,
Tot Bethlehem, Daer is een Kind gebooren,
Een Kint, wiens glans Wel weynig, scheen Bepeerelt,
Maer, 't is nogtans Den grootsten Vorst der Werelt.
O! Menschen Kint, Dees' nooyt volpresen Koning
Die u bemint, Daelt neer uyt 's Hemels Woning,
Verlaet zijn Throon, In Majesteyt verheven,
Om u de Kroon, Der Heer'lykheyd te geven.
Hy die regeert Als Koning in den Hemel,
Wort hier verneert, Als 't Kruypend' Aartsch gewemel,
Hy rust op Stroo, In eenen Stal verschooven,
En nogtans zoo Sijn hem des Konings Hoven.
Dien Middelaar, Uyt Davids stam gesproten,
Heeft in 't Nieuwe-Jaar, Sijn eerste Bloet vergoten,
In groote pijn, Op dat gy door zijn wonden,
Bevryd zoud zijn, Van alle uwe Sonden.
Wel Adams spruyt, Zijt nu verblyd van herten,
Want nu is uyt, U lang geleden smerten,
Weest dan verheugt, En wilt nu uwe Leden,
Met ware deucht, En Heyligheyd bekleden.
Wilt uyt het stof, Der sonde, nu verrysen,
En wilt Godes Lof, Met Lof-gesangen, prysen,
Komt maakt u klaer, En wilt u stem vermeng'len,
Met de Heyrschaar, En menigte van Gods Eng'len.
Keert weer, keert weer, Gy al zijn Uytverkooren,
En tergt niet meer, Gods (schrickelyke) Tooren,
Maer kust zijn Soon, Dien Heylbron der Genade,
Die u heel schoon, En reyn maakt van Misdaden.
Dan sal dien Helt, U van des Duyvels woeden,
En van 't geweld, En magt des doodts behoeden,
Seer vriendelyk, Sal hy u, na u sterven,
Sijns Vaders Ryk, En Glory doen be-erven.
O! Ephrata, Gy zyt wel waert te loven,
Want in Juda, Gaet gy het al te boven,
In u begon, Den grooten Vorst der Vreden,
De Goude Son, Van de Geregtigheden.
O! Ziel-Fonteyn, O! Morgenligt gepresen,
Ach! maekt ons reyn, Wilt onse breuk genesen,
| |
[pagina 32]
| |
Laet u Toorts Ons donk're Hert bestralen,
En wilt ons voorts Met u doen zegenpralen.
En laet u licht, Vol Majesteyt en luyster,
Ons blint gesigt, Doch trecke uyt den duyster,
Maekt onsen Geest, Bequaem o Heer der Heeren!
Om in u Feest, Eeuwig te Triumpheeren.
F. van der Hart. |
|