'Eene vereerende taak'

Kritieken

[p. 9]

Kritieken

I
Leven als een hond
Anna van Gogh-Kaulbach: Hektor

In de ‘Bibliotheek voor Jongens en Meisjes’ (redacteur Joh. Been), is verschenen: Hektor, geschiedenis van een hond, door mevr. v. Gogh-Kaulbach. Het is de autobiographie van een hond: zijn leven en lotgevallen, zijn geboorte, de scheiding van zijn moeder, zijn komst bij zijn nieuwen meester, waar hij zijn jeugd doorbrengt, opgevoed wordt en leert, wat een hond van goeden huize al zoo weten moet; zijn lief en leed, de kleine verdrietelijkheden in zijn hondenbestaan, bijv. het onaangename voor een hond om tentoongesteld te worden, en zijn waardige trots als hij bekroond wordt; zijn vriendschappen voor andere honden, voor het dochtertje van zijn baas, zijn waardeering van de kiesche behandeling die hij ondervindt bij dien eersten baas; dan zijn weemoedig verdriet als deze sterft, het gezin wordt opgebroken en hij een anderen meester krijgt, een hondenliefhebber, die hem later verkoopt, als een boosaardige knecht hem getergd en mishandeld heeft, en hij gevaarlijk wordt; zijn vertrek naar de stad, waar hij, buiten-hond, niet tegen de drukte kan en overreden, nu in huis opgesloten, vadsig en te vet wordt, een huidziekte krijgt, tot dat hij, - het is een blij-eindig verhaal - eens zijn eerste beminde meesteres ontmoet, die hem weer terugkoopt. En dan eindigt hij zijn verhaal aldus:

‘Ik begin nu oud te worden, mijn gezicht wordt slecht, maar overigens ben ik zoo gezond als een visch, en dikwijls speel ik nog met Marie, alsof de oude dagen van Rozenlust teruggekeerd waren.’

Met wat een fijne oplettendheid en gevoeligheid moet deze schrijfster het leven van haar huisdieren hebben gadegeslagen, om met zoo zachten glimlach van humor een verbeelding te maken van het gevoelsleven van een hond. Het is een heele honden-

[p. 10]

wereld, waar wij ingeleid worden, en met een mooi begrip van het gemoedsleven van dieren, met hart voor hun behoefte aan aanhankelijkheid en vriendschap, laat mevr. v. Gogh de held-hond zijn verhaal doen van alles, wat een hond belangwekkend vindt in zijn leven en de menschen die hem omringen. Hoe goed onderscheiden is de dankbaarheid tegenover het gezin van zijn eersten meester en zijn waardeering voor de behandeling van de twee andere bazen.

Er is een heel aandoenlijk gedeelte in het verhaal dat der ziekte van zijn eersten nog jongen baas, van diens dood en begrafenis, en dit gedeelte is vooral aandoenlijk, omdat er zoo goed-juist in beschreven worden al de verdrietige aandoeningen, die de hond ondervindt; dit is trouwens aldoor de verdienste van dit verhaal: gij denkt niet, nou ja, het is een aardige vrouw, die een verhaal maakt: gij leeft in de realiteit van het hondenleven; en kinderen zullen dit, dunkt mij, nog meer waarderen dan wij groote, critisch lezende menschen, zij zullen hun verbeelding gewilliger laten gaan, en dat zal goed zijn, want het verhaal van dien intelligenten hond zal hun genot geven, en hen met zachte gevoeligheid voor dieren vervullen.

Het doet me bijzonder veel genoegen nu mij de vereerende taak is opgedragen, sommige boeken in Het Volk. te bespreken, dadelijk zoo'n paar mooie werken toegezonden te krijgen als Hektor, en het eerste maar zeer geslaagde werk van een met oorspronkelijk talent zeer begaafd auteur, ik bedoel: Bikoerim van M.H. v. Campen.

Aan dit boek hoop ik zoo spoedig mogelijk een artikel te wijden.