|
| |
| |
| |
Zevende Uitkomst.
Oude Tobias. Jonge Tobias. Azarias.
Azary maakt zig ree en wil aanstonds vertrekken,
't Bedonge loon staat reë, maar denkt zyn hulp verstrekken
Ons heil uw ooge 't gelt van Gabaal, 't eind van druk
Van Rag'ëls huisgezin, myn tweede ziels geneezen
Hangt t' eenemaal aan hem, wat schatten zou hier wezen
Genoegzaam tot zyn loon, zyn daden maakt my stom.
Betalen na waardy, dat kan niet zyn, maar kom,
Laat ons zyn eisch voldoen.
't Zou geenzins my verveelen,
Om al myn goed met hem als broeder t'zaam te deelen.
Azary uit.
Dat is ook redelyk, daar komt hy zelver aan,
Myn waarde vriend, waar heen? wie wagt u? lyd uw zaken
Dan zulken last, om uw verblyf dus kort te maken?
Ik bid u, toeft nog wat, tot dat wy zyn voldaan,
U byzyn is te zoet, om ons zoo dra t'ontgaan.
Tyds toeval eischt vertrek, myn uur is nu verschenen,
Myn werk is nu volbragt, ik reis nu weder henen
Tot die my herwaarts zond, ik moet aanstonds nu voort,
Vernoegt u met myn dienst, en staak uw beê, myn woord
Moet u voldoen, ik volg een hooger last met reizen.
| |
[pagina *42-*43]
[p. *42-*43] | |
Dees Lieden sijn beswaert Raphael wel te loonen * Doch hy beveelt haer hooch Godt danckbaerheyt te toonen
Solliciti pariter Comiti persolvere grates * Munera decernunt sed negat accipere.
| |
| |
Wyl dan geen vriends verzoek uw opzet kan doen deizen,
En dat gy weigerig blyft ons bede toe te staan,
Zoo gaa dan in Gods naam, maar laat my toe eerst aan
Myn trouwe metgezel, en leidster op myn wegen,
De helft van al myn goed, door uw beleid verkregen,
Als Eigenaar met regt, die 't heeft verdient en meer
Meent gy dat 'k geld begeer,
O neen! behoud het uw, ik eisch maar dankbaarheden,
Niet my als't werrektuig, maar God die hier beneden
Met zyn alzienend oog uw werken heeft beschoud,
Looft hem met hart en ziel aan wien gy uw behoud
En leven schuldig zyt, verbreid zyn wonderdaden,
En onuitsprek'lyk goed, daar nevens zyn genade
Aan u vergund, voor 't oor der levelingen, uit
Een koninglyk geheim vertrouwt uw men besluit,
Dat met de lippen toe, maar God de Heerder Heeren
Verheerlykt zig wanneer het menschdom hier zyn eere
En wonderen verbreid, de vromen haar gebed
Met vasten en gebeên met alemoes doen belet
Het blyven in de dood, en 't zuivert veele zonden,
Die door barmhartigheid mildadigh die gebonden
Aan ketens van gebrek zyn goetheid toont bewaart,
Meer schatten als het goud eens ryken gierigaart,
Die onverzad'lyk schraapt, daar 't eene rooft het leven,
Zal d'ander onverwelkt u meerder vreugde geven;
Nu om niet meer bedekt te zyn, ik ben de geen
Die voor Gods aangezigt uw vuurige gebeên,
Zoo yv'rig uitgestort met uw Schoondogters tranen
Vermengt, heb aangebragt, om zyn goetheid te manen
Tot medelydentheid, doen gy de doôn in 't graf
Gingt stoppen, met der yl sprong van uw maaltyd af,
En wond de naakte leên in doeken, was uw daden
| |
| |
Aan my niet onbekend, 'k was by u, zag de schaden
Die uit uw weldoen sproot, uw lydzaamheit in 't quaat
Trok Godes gunst, die my doen neêr zond, om uw staat
Te doen herstellen, en zoo voort uw Nigts ellenden
Te wenden van haar af, de schyn van u bekenden
Anania zyn zoon heeft myn onsterfelykheid
Bedekt, gy zaagt uw spys en drank my toebereid,
Gebruiken als de geen wiens wezen ik verbeelde,
Dog 't was maar in de schyn, geen aardze spyze deelde
Aan my haar voedzel meê, 'k ben Rafel uit de ry
Van 't zeven Engle tal, die d'heil'ge bede vry
Mag brengen voor Gods troon, en zien de heerlykheden
Van 't heilig aangezigt, ontzet u niet, Gods vrede
Zy met u waar gy gaat, en looft hem die u stof
Geeft om des werelds rond te vullen met zyn lof';
Door hem is al uw heil, door hem ben ik verscheenen,
Myn werk is nu volbragt, ik ga nu weder henen,
Daar ik te vooren was, ziet datg' in liefde blyft,
Al 't geen u is geschied, dat in een boek beschryft.
Dit gezegt hebbende, vaart den Engel ten Hemel, in haar beider tegenwoordigheid.
Ach Zoon! wat zien wy hier? 't zyn ongehoorde dingen,
Die ons verplichten om die diep in 't hart te dringen,
Dat noit vergeetelheid insluipt in ons gemoed,
't Geen God, na leed en smert, op 't hoogst nu weêr verzoet.
Met goedertierentheid toont hy ons zyn weldaden
Van rykdoms overvloed: daar voor komt zyn genade
Nu lof en eere toe, voor al dat hy ons geeft.
Looft hem met my, myn Zoon, zoo lang men hier noch leeft,
| |
[pagina *46-*47]
[p. *46-*47] | |
Den Engel hem verklaert verdwynende seer spoedich * Dit volck drie uren lang loven den heere goedich
Discedens repetit terris habitacula summi * Numinis attonitos obstupuitque timor.
| |
| |
Dat ons op 't hoogst verpligt hem eere te bewyzen:
Dus, laat ons binnengaan, om onze God te pryzen,
Die, door zyn Engel, u heeft op de weg behoed,
Verleent ons nu zyn gunst, na rampen tegenspoet.
EINDE.
|
|
Auteursrechtvrij