Tobias

Zeste Uitkomst.

Oude Tobias. Anna. Jonge Tobias. Zara. Azarias. Tamar, met een groot gevolg, dog stom.

J. Tob.

Ziet hier nu Rag'ëls kind, waar aan ik ben verknogt,
Dit is dat lieve beeld dat ik uit Meden brogt,
Het puik van Echbataan, de pronk van alle vrouwen.

Zar.

Zagt Lief, 't is al te veel, meent gy datm' elk aanschouwe,
Als gy uit liefde doet, dat is maar ydelheid,
Myn schoonheid is niet waard, als 't geen de min bepleit.

O. Tob.

Neen Dogter, staak dees reên, doen gy ons quamt genaken;
Uw blos door schaamt geverft, deê u nog schoonder maken;
Zyt wellekom, myn Kind, u zelfs niet tegenspreekt,
Daar stikt geen zeve tal voor die schoonheid ontbreekt,
Ik agt myn zoons geluk, en ons tot hooge trappen
Gestegen, dat een telg van Tobias mag stappen
Tot steun van Rag'ëls huis, en enten in zyn stronk,
Nu wensch ik dat de liefd Egt. en eendragt zamen klonk,
Het stemzel van uw Egt.

An.

'k Wensch dat gy als Rabekke,

Vernoegt uit Vaders huis tot uw Gemaal mogt trekken.

[p. 89]

 

Zar.

 

Ey Moeder! twyfelt niet, zyn Ouders zyn de myn,

 

Wat hem in 't bloed bestaat, moet ook het myne zyn;

 

Ook zyn wy na bevriend, al hebben lange tyden

 

Door rampen zonder tal, de vriendschap af doen snyden,

 

Die werd nu weêr vernieuwd, want de getuigenis

 

Van Vader, die nu geeft het geen hem dierbaarst is,

 

Verzekert u hier van.

 

An.

 

De vaste vriendschaps banden

 

Doet d'oude vriendschap aan de kinderen verpanden.

 

Myn Dogter, weest gerust, voor Edu zal Anna

 

Nu treden in de pligt van moeder leed en schâ,

 

Moet gy nu smelten in de handen van uw waarde

 

Bezitter des gemoeds.

 

Zar.

 

Laat niet een vrouw op aarde

 

Haar alderwaardste pand aan 't willen van haar Man,

 

Verlaat men d'Ouders niet gewillig, om hier dan

 

Een aangename vriend te volgen.

 

O. Tob.

 

't Zyn de pligten

 

Die aan een Vrouw behoort, de liefde doet verligten

 

De last van 't huwelyks pak, het bitter werd verzoet,

 

En dat myn oude vriend dus onverhoopt voldoet;

 

Zyn vriendschap is my lief, 'k zal 't eeuwigh ook erkennen,

 

En denkt ook niet dat wy alleen maar Ouders bennen,

 

Door aangename trouw, maar wiens genegentheid

 

Tot u ook Rag'ëls zugt, en Edus liefd verbreid;

 

Wyl nu den grooten God, regeerder aller dingen,

 

U na zoo vreemd geval tot egtverbond gaat dringen,

 

Zal zeven dagen feest geviert zyn dat elk ziet,

 

Wat vreugden en gena ons van den Heer geschiet.

Binnen.