Geachte Muizenpoot en achttien andere gedichten

[p. 13]

[Inleiding tot een gebed.]

Inleiding tot een gebed.

Op een dag dat de zon in het water scheen en Goud-
maartje het koekoeksjong in haar bed vond zij hem

lieflijker dan paardebloemen, krachtiger dan kuiken-
achtige mimosapluimpjes (of waarschijnlijk omgekeerd)

en noemde hem Hondekikkertje want naakt, rood en met
een bars gezichtje van liefde afhankelijk, hij. En:

- Vadertje, vadertje mag ik hem houden? - Neen kind,
je moet hem de Koning weergeven van Leven en Dood.

En dood, zodat ze nam een lang mes en slachtte de oude
hals in het late uur, dat het bloed met het avondrood

weg kon stromen. Zodoende. En het jong in een bak voor
het raam en te groeien laten als kool. Hee, poppelepee,

toen trokken de tafels krom, de spiegels besloegen en
geld werd nog schaarser. En als zijn klein stemmetje

[p. 14]

 

weende: Smakelijk eten, zij zat met wolven en tovenaars

 

diep in de tuinen of erger nog, hoog op het dak, trans-

 

 

 

parant van wellevendheid maar te verscheurd en te slecht

 

onderricht om de lepel te zien in hun bek, zo verliefd

 

 

 

als een ober en veel onderdaniger. Slechte bediening was

 

dikwijls de klacht maar nu ja, pom pom pom. Dus kreeg ze

 

 

 

een pak voor haar broek met een bos plastic bloemen van

 

geld uit zijn spaarpot en vroeg hij om rekenschap! Wel,

 

 

 

ze zei: Denk aan mij zoals aan die poes, waar je straf-

 

werk voor maakte omdat hij dat zelf niet schrijven kon:

 

 

 

‘Moeders mogen geen muizen eten, betoverde ijskonijnen,

 

prinsen of draken. Dieu des Enfants, laat ze bidden en

 

 

 

vasten, amen.’ Zeg duizend maal.