Een suyverlick boecxken begrypende alle de gheestelicke liedekens
(1617)–Thonis Harmansz. van Wervershoef–
Auteursrechtvrij
[Folio D8v]
| |
Ende eenen harden steen,
Op dat wy moghen drincken dat levende water reyn.
Moyses heeft tweemael geslagen met sijn roede al op den steen,
Daer is water wt ghespronghen overvloedigh als een Fonteyn,
En sy worden daer af verblijdt,
De menschen ende de beesten, ende sy droncken al ghelijck.
Heer Iesus sat op de water-put om te rusten van vermoedtheyt,
Sijn ure was daer gekomen om te toonen barmhertigheyt
Over een Samaritaensche Vrouwe,
Om water te putten quam sy, van haer sonden kreegh sy berouwe.
Heer Iesus heeft ghesproken tot de Samaritaensche Vrou
Ootmoedelicken ghebeden oft sy hem te drincken gheven wou,
Die vrouwe sprack, wat dit bediet,
De Ioden ghebruycken onse Samaritanen niet.
Heer Iesus heeft ghesproken, Vrouken kendy Godts gaven goedt?
En kendy niet de ghene die u dese vermaninghe doet?
By avontueren ghe soudt hem beden nu,
Hy soude wt grooter liefden van dat levende water gheven u.
Alst vrouken dit hoorde spreken, al van dat levende water reyn,
Zijt gy meerder dan Iacob onsen Vader certeyn die desen put hier maken dede?
Sy hebben daer al wt ghedroncken, sijn kinderen
| |
[Folio E1r]
| |
ende alle zijn beesten mede.
Heer Iesus heeft ghesproken, Vrouken haelt uwen Man:
Die Vrou bekende haer schulden, want Iesus haer in ghenade nam,
En sy worden daer al verblijdt,
Die Menschen en die beesten en sy dronken al ghelijck.
Heer Iesus heeft ghesproken, Vrou wie ist die met u spreeckt?
Het is uwen Messias. Die vrou liep haestelick
Sy dede dit weten al binnen die stadt van Samarien:
Als sy dit Vrouken dus hoorde spreken, so binnen sy al te samen wt ghegaen.
Sy quamen al tot Iesus om te krijghen barmhertigheyt,
Twelck hy niemandt weygerde, want hy is altijdt bereyt
(Al die hem aenbeden) te verhooren haer stem:
Sy hebben hem aen-ghebeden, sy geloofden allegaer aen hem.
Die Discipulen zijn ghekomen al met die spijse al buyten die stadt,
Verwonderden hen also seere dat de Heer Iesus met dat Vrouken sprack,
En sy dorsten hem vraghen niet:
Sy spraken al teghen malkander, groot wonder is daer gheschiedt.
Dit Liedeken wort ghesongen ter eeren al van de Bruydt,
Zoo wie den Heere Iesus dienen wil die ga hem selven wt,
Ende verlaten alle dinghen,
Zoo moghen wy wel bekennen dat wy Heer Iesus kinderen zijn.
|
|