Een suyverlick boecxken begrypende alle de gheestelicke liedekens
(1617)–Thonis Harmansz. van Wervershoef–
Auteursrechtvrijop de wijse: de grave hadde een Dochterkijn.
O Iesu bloem van Nazareth,
V liefde is in mijn hert gheset,
O Balsem soet van reucke,
Ick en weet ter werelt gheen liever greyn
V ghenade doet my hopen.
V vriendelick wesen, u klaer aenschijn,
V goedtheyt verheught dat herte mijn,
V schoonheyt boven maten,
Glorieus vermaert zijt ghy,
Vol minnen ende charitaten.
Mocht ick ghebruycken u soet aenschijn,
En by u diviserende zijn,
Aenhooren u soete talen,
Hoe soude mijn herte in vreuchden zijn?
Hoe langhe moet ick noch dwalen?
Gheeft my te kennen u liefde soet,
Hoe langhe ick in dit leven moet,
Hoe langhe is mijn ontberen?
Verklaert my o eeuwighe waerheyt soet,
Hoort na mijn soliciteren.
O siel ick heb u soo wel ghehoort,
| |
[Folio D7v]
| |
V soliciteren, u soete woort,
V prijsen en lauderen,
Maer wilt ghy komen tot mynen solaes,
Hoort na mijn soliciteren,
Ghy moet u eerst verneeren.
O edele Bruydegom delicaet
Gheeft my doch wijsheyt ende raedt,
Ende wilt my instrueren
Door uwen Gheest vroegh en laet,
Om my tot u te keeren.
O edele siel weest dit vroet,
Neemt alle tribulatie voorspoedt,
Kondt ghy daer toe gheraken,
ick sal u gheven dat hooghste goedt,
Mijn weelde suldy smaken.
O Princelicke Lief van grooter macht,
Wilt my doch helpen door u kracht,
Vervult doch mijn begheeren,
Om te ghebruycken u klaer aenschijn
Schoon Lief tot uwer eeren.
Die dit Liedeken heeft ghedicht
Bidt Godt dat hy mach werden ghesticht,
Verciert met Christus deughden,
Om te ghebruycken dat klare licht,
Hier na in d'eeuwighe vreughden.
|
|