Een suyverlick boecxken begrypende alle de gheestelicke liedekens
(1617)–Thonis Harmansz. van Wervershoef–
Auteursrechtvrijop de wijse als't beghint.
VAn Liefde komt groot lyden
Ende onderwylen groot verdriet,
Het minde de maghet Maria
Den Godts Soon wel gemient,
Sy minde hem seer, sy hadde hem lief,
Als sy hem sach in lyden
Sy en konde gherusten niet.
Maria was in lyden,
Sy ginck eenen droeven ganck,
Tot Ierusalem voor de Poorte
Die sy ontsloten vant,
daer sach sy komen haers herten lief
Met eenen Cruyce gheladen
Als eenen verbannen dief.
| |
[Folio B8r]
| |
Met weenendlicke ooghen
Dat sy hem aensach,
O my, sprack sy doen, eylacen,
Is dit den droeven dach
die van my is ghepropheert,
dat mijn hert soude doorsnijden
dat wreede bitter sweert.
Iesus sprack, o Moeder,
Ghegroet soo moet ghy zijn,
Dit Cruys soo moet ick draghen
Ende lijden voor hem die pijn,
Dat Adam mijn knecht heeft verdient,
Voor hem soo wil ick sterven,
Het was mijn beste vrient.
Nu ben ick hier alleyne,
Een Moeder onghetroost,
Ick sie hem in groot lijden
de Godes Soon alderhooghst,
Ick min hem seer, ick heb hem lief,
Mocht ick hem helpen draghen
Zoo en waer myn lyden niet.
Ghy zijt daer niet alleyne
Sprack een Enghel wt den Throon,
Ick ben een Bode tot u ghesant
Wel edele maghet schoon,
Mijn Heere heeft my tot u ghesant
dat ick u soude troosten,
Ick en weet iet of ghy hem yet kant.
En soude ick hem niet kennen
Ick kenne hem beter dan ghy,
Ick sach hem in sijn lijden,
Dies lijdt mijn herte pijn,
Sijn vleys heeft hy van my ontfaen,
Sijn armen sach ick wt-recken
Ende aenden Cruyse slaen.
Ick heb hem hooren roepen
| |
[Folio B8v]
| |
Tot sijnen Vader inden Throon,
Och wiltet hen vergheven
Sy en weten niet wat sy doen,
Ontfermt u over de menschen stout
Daer ick den doot om sterven moet
Al aen des Cruycen hout.
Die Enghelen songhen schoone,
Al in den hooghen Throon,
Die alder-bedroefste Moeder
Stont onder den Cruycen boom,
Die moordenaer riep ontfermelijck,
O Heer wilt mijner ghedencken
Als ghy komt in u Rijck.
Iesus verblijden hem seere ☞
Al in des moordenaers roep,
Hy keerde hem wederomme
Met eenen sachtmoedighen moedt,
Hy sprack: o vrient zijt des wel wijs
Ghy en sult noch heden wesen
Met my in't Paradijs.
Hy sprack tot sijnder moeder
Daer hy aen't Cruyce hinck,
Met weenendlicker stemmen,
Och Vrouwe siet hier u kindt:
Iohannes lieve Discipel mijn
Ziet de bedroefde moeder,
Want die beveel ick dijn.
Sijn leden begonnen te beven,
Hy was seer onghedaen,
De doodt streed teghen dat leven,
Zoo begonste sijn herte te ontgaen,
Hy riep: help o Vader mijn, ☞
Hoe hebdy my ghelaten
In desen ellendighen schijn?
Och alle creatueren
Die Godt gheschapen heeft,
| |
[Folio C1r]
| |
Komt nu tot deser uren
Met een bedroefden gheest,
Helpt ons beklaghen den grooten noodt,
Die Hemel ende Aerde gheschapen heeft
Die hanght hier naeckt en bloot.
Die grooten Prince der Heeren,
ja met de Hemelsche Vorst,
Met alsoo heesscher stemmen
Sprack hy, o my dorst,
Die soete Fonteyn die't al versaedt,
Met Edick ende met Galle
Wert hy terstont ghelaeft.
Die eenighe Soon des Vaders,
ja mede die hooghe Godt,
Daer de Enghelsche scharen voor knielen
is nu der Ioden spot,
Sy riepen kruyst hem, sy maeckten jolijt,
Koninck van Israel
Ghy zijt vermaledijdt.
Sijn ooghen begonsten te weenen,
De minne bewees haer kracht:
O Vader daer ghy my om hebt ghesonden
Dat heb ick nu volbracht,
Sijn stemme was luyde ende heesch,
Met eenen gheneychden hoofde
Gaf hy synen gheest.
|
|