Een suyverlick boecxken begrypende alle de gheestelicke liedekens

Lustighe Amoureuse Gheesten.

WAcht u van sonden soo doet ghy wel,
Al toont u de werelt haer blyde feesten,
Haer avontuer is alsoo fel,
Sy toont u eerst dat minne spel,
Int eynde soo schiet sy haer fenijn,
scheyt u vande werelt ghy jonghe maeghden,
scheyt u vande werelt al ist u pijn.

Hoe mach een mensch sijn sterven lusten,

Die altijdt leeft in 'swerelts jolijt,
Sijn sinnekens die liggen in een schijn van rusten
Als zijt bestaen soo zijn zijt quijt,
Zoo komt de doodt die't al verslint,
Zoo moetet ghelachken eens gherekent zijn,
scheyt u vande werelt ghy jonghe maeghden,
scheyt u vande werelt al ist u pijn.

Ionghe domme sinnekens slaet op u ooghen,

En siet waer ghy henen gaet,
Daer worter soo veel vande werelt bedroghen,
Al door de valsche werelt quaet
Die daer leeft na jaren raedt
sy sullen certeyn bedroghen zijn,
scheyt u vande werelt ghy jonghe maeghden,
scheyt u vande werelt al ist u pijn.

Waer is Salomon wijs ghebleven?

Waer is die schoone Absalon?
Alexander die hooghste ghepresen?
De doodt heeftse in haer behoedt,
Jonghe domme sinnekens wilt u bedencken,
Tis beter te spieghelen dan een spieghel te zijn,
Scheyt u vande werelt ghy jonghe maeghden,

[fol. B4v]

 

Scheyt u vande werelt al ist u pijn.

 

Al had ick al de menschen haer gonsten,

 

Al had ick al des werelts goedt,

 

Al had ick al der wijsen konsten,

 

Ia 'theel aertrijck in mijn behoedt,

 

Wat batet als ick sterven moet?

 

Tis niet dan druck en sware pijn:

 

scheyt u vande werelt ghy jonghe maeghden,

 

scheyt u vande werelt al ist u pijn.

 

Die ons dit Liedeken heeft ghedicht,

 

Een Kloosterken heeft hy in sijn ghewout,

 

Hy is de werelt ontspronghen:

 

Dus danckt hy onse Godt soo menichfout,

 

Die wil ons alle ghenadich zijn,

 

scheyt u vande werelt ghy jonghe maeghden,

 

scheyt u vande werelt al ist u pijn.