|
| |
| |
| |
[XLII. Quando veniam & apparebo ante faciem Dei?]
| |
| |
| |
| |
Quando veniam & apparebo ante fa-
ciem Dei?
Psalm. 41.
| |
VVanneer sal ick kommen, ende verschij-
nen voor het aenschijn Godts?
Psalm. 41.
| |
HA lief hoe dicks hebt ghy gheseydt,
Ick komm' u by, een vveynich beydt;
Maer soo ick sie, 't moet u berouvven:
Want u beloft vvordt ingehouvven.
Dit vvoordt van kommen, soo my dinckt
Noch altijdt in mijn oore klinckt,
Houdt dan u vvoort dat ick magh rommē,
En segghen siet hy is ghekommen.
Hoe langh; zijn d'uren mijn Hert-soet
Voor iemandt die verbeyden moet;
Eer eenen dagh vvel is vervaeren
'T zijn, soo my dunckt, vvel hondert iaerē.
Och! 't is soo menich jaer ghelêen
Dat ick hebb' om u komst ghebêen,
En dat ick hebbe groot verlanghen
Om in mijn arrems u t'ontfanghen!
Waertoe dus langhe dan ghetoeft,
En my gheterght, en my bedroeft?
VVaertoe gheseydt, mijn uytghelesen,
Dat ghy terstondt by my soudt vvesen?
| |
| |
Het volcksken my allom bespot,
En ondervraeght, vvel uvven Godt
Die ghy daer houdt in sulcken vveerde
Soud' hy oock kommen op der eerde
Soo dan, mijn Lief, op dattet blijck
Dat ghy bemint dit aerderijck;
Wilt tot hun spijt nu eens ghedooghen
Dat ick u sie voor bey mijn ooghen?
Wee my! helaes! ock ick verdvvijn
Om dat ick derv' u soet aenschijn,
Mocht ick het selve nu besichten
Soo sou mijn hertien heel verlichten!
Wanneer, ô Lief, sal't dan gheschien,
Dat ick u ooghskens mach aensien,
Van vvelck alleen maer het gheschemel
Waer my soo klaer als heel den hemel!
Ghelijckt den mensche seer verdriet
Soo vvanneer hem de Sonn' ontvliet,
En dat die duyster vuyle smoocken
De klaere locht heel over-roocken;
Als-dan en isset nerghens schoon,
Den hoff verliest heel sijnen toon,
Men siet geen vreught te veldt hantieren
Noch langst de locht de Vogels svvieren
Maer soo sy nu vveer deure breeckt,
En haer goudt-ghelu hooft uyt-steeckt,
En vvederom doet neder-daelen
Alsoo sy placht haer soete straelen,
Als-dan hetghen' men niet en sagh,
Komt vvederomme voor den dagh,
| |
| |
En alle blomkens hun ontsluyten.
En op een nieuvv de voghels ruyten.
Noch min, noch meer, soo vvaert met my
Dat ghy my vveer vvoudt komen by,
Die duysent doo'n sal moeten sterven
Soo ick u moet noch langher derven!
Maer altemets vvilt ghy my raen,
Dat ick mijn ooghen sou versaen
Met te besichten ander dinghen
Die ghy belooft my aen te bringhen.
Ghy seght, kom hier, ick stell' u veur
Van al de bloemmen het coleur,
En siet, off ghy sult vinden eene
Dien ick haer verruvv' niet en leene?
Aensiet de locht hoe klaer en net
Dat sy met sterren is beset,
Hoe souden sy soo konnen blincken
Wild'ick het licht aen die niet schinckē?
Kom aen, en sit oock t'uvver vvensch
Het schoon af-setsel vanden mensch,
Waerinne ghy sult moghen mercken
'T kleyn-al-begrijp van mijne vvercken;
Maer dit aensien, mijn toeverlaet,
Op vele my niet aen en staet,
'K en kan een ooghe niet ghestauvven
Naer 't ghen' ghy my hebt voorgehouvvē.
'K en ben soo niet berooft van sinn'
Dat ick geleende schoonheydt minn':
Maer d'uvv' alleene vvil'ick volghen,
Off ghy noch vvaert soo seer verbolgen!
| |
| |
O schoonheydt soet, ô soet vermaeck
Waer naer ick vvel soo vierich haeck!
'K en sagh hier noyt mijn leve-daghen
Die ghelijck d'uvv' my kost behaeghen!
Off alle schoonheydt deser aerdt
Waer g'heel en gans in een vergaert,
Soo souder daer noch veel ghebreken
Eer sy met d'uvve vvaer gheleken!
Sulck een verschil vind'ick daer aen
Ghelijckervvijs de volle Maen'
Te boven gaet, en dat te verre,
Met heur ghelaey de morghen-sterre,
Off even-eens soo sy voor't licht
Van Phoebus haeren broeder svvicht,
Moet alle schoonheydt hoe besonder
Voor d'uvv', mijn hertjē, gaen ten onder!
Sulcks heeft allom ghenoech verbreydt
Die ghy op Thabor hadt gheleydt,
Waer u aenschijn soo schoone gloeyde
Hoe dattet hem daer vaste boeyde.
Dat hy van stonden aen vergat
Sijn vrienden, en sijn eyghen stadt,
En daedelijck u ghingh vertoonen
Hoe dat hy daer sou gheeren vvoonen.
Verr' vvast dat hy u sagh ghelijck
De borghery van Hemel-rijck,
Die u daer siet in heerschappije,
En niet als vvy in schilderije.
Hy sagh u schijnssel in manier
Ghelijck men doet een voncke vier
| |
| |
Die uyt de vlamme komt gheresen
En soo terstondt verliest heur vvesen,
Off als de sonne die daer daelt,
En voor vvat tijdts de zee bestraelt,
Off als de Maene die doet blincken
Soo sy daer schijnt te komen drincken,
Heeft u dan, Petre, soo behaeght
Het ghen' ghy maer in lommer saeght,
Hoe moet ghy dies u nu beloven
Soo dese lommer is ontschoven!
Wanneer ghebeyd'ick oock den dach
Dat ick u dus aenschouvven mach,
En in u huys eens kommen rusten
O schoonen spieghel der vvellusten?
'T is vvaer ghy komt tot mijnen noot
Wel in ghedaent van vvijn en broodt;
'T is my vvel vreughd', ô mijn beminde:
Maer daer is iet da'ck niet en vinde;
Want mijn begheerte maer en streckt
Om u te sien eens onbedeckt;
Ick vvaere vry van alle pijne
Saegh'ick u schuyven de gordijne!
Och! off my dit gheluck toe-quaem
Het vvaere my vvel aenghenaem!
Wou desen dagh hem eens vertooghen
Hy vvaer my dierder dan mijn ooghen!
| |
| |
| |
Quando veniam, & apparebo ante
faciem Dei?
Psal. 41.
| |
VVanneer sal ick kommen, ende verschij-
nen voor het aenschijn Godts?
psal. 41.
| |
Aug. in Psal. 47.
VIndt ghy erghens iet beters dan te sien
het aenschijn Godts / wilt u daer toe
bereet maecken? Maer wee uwe soodaene
liefde / indien ghy u laet voren staen / datter
iet schoonder / oft treffelijcker is om te aen-
schouwen / dan hy / van wie alle schoonicheyt
is nemende den oorspronck / ende ghy en zijt
niet weerdich hem te ghedencken / indien
daer iet anders is woelende in uwe ghe-
dachten.
| |
Aug. in Psal. 39.
Hy die alle saecken gheschaepen heeft / is
beter dan alle saecken. Hy die ghemaeckt
heeft al dat schoon is / wordt schoonder ghe-
rekent dan alle schoonicheydt / hy die ghe-
maeckt heeft alle dat groot ende sterck is / is
noch veel grooter ende stercker; alle het
ghene ghy soudt konnen bevinden / sult ghy
vinden in hem; leert beminnen den schep-
per ende sijn schepsel / den werck-man ende
sijn handtghedaedt / noch dat u niet en houde
het ghene van hem gheschaepen is / noch dat
| |
| |
ghy hem niet en verliest / van welcken ghy
selver zijt gheschaepen.
| |
August. medit. cap. 37.
Alder-soetsten / alder-liefsten / alder-goe-
dertierenste / alder-weerdighste / alder-ghe-
wenschte / alder-uytghelesenste / alder-schoon-
ste / wanneer sal ick u moghen aenschouwen?
Wanneer sal ick komen ende verschijnen
voor u aenschijn? Wanneer sal ick versaedt
worden van uwe schoonicheydt? Wanneer
sult ghy my leyden uyt desen donckeren
kercker / op dat ick mach belijden uwen
naeme?
| |
Andelm. in prosolog. cap. 1.
O mijn herte spreeckt nu tot Godt; maer
gheheel rechtsinnigh. O Heere, ick soecke
u aenschijn, het is u aenschijn dat ick ver-
soecke. Wel aen dan / mijnen Heere / ende
mijnen Godt / onderrecht my nu / onderwijst
mijn herte / waer / ende in wat manieren dat
ick u sal vinden! Wat teecken hebbe ick om
u te komen soecken? hoedaenich is u aen-
schijn? O Heere / mijnen Godt / ick en hebbe
u mijns wetens noyt ghesien / u aenschijn is
my onbekent. O hooghste Godt / wat sal dan
maecken uwen verdoolden ballingh? wat
sal uyt-rechten eene slaeve / bevanghen met
uwe liefde / ende verworpen van u aenschijn?
wat sal hy doen om te verwerven uwe liefde /
| |
| |
ende uwe ghenaede? hy wenscht om u te
sien: maer u aenschijn is hem te seer bedeckt
ende te verre verschoven. Ghy zijt mijnen
Heere / ende mijnen Godt / ende ick en hebbe
u tot noch toe noyt ghesien. Ghy hebt my
gheschapen / ende her-schaepen / ick en hebbe
gheen goedt oft ghy en hebt my dat verleent /
ende noch en hebbe ick u niet konnen ken-
nen. Immers ick ben ghemaeckt om u te
aenschouwen / ende ick en hebbe noch niet
volbracht daer-toe ick ghemaeckt soude
wesen.
| |
Aug. soliloq. cap. 36.
De volkomen saelicheydt / oft het hooghste
mensche-gheluck is te sien het aenschijn van
sijnen Godt, hem te sien die hemel ende aerde
ghemaeckt heeft / hem te sien die hem ghe-
schaepen ende verlost heeft / ende die hem ver-
heven heeft. Mijn aenschijn heeft u versocht
ô Heere, ick sal versoecken u aenschijn, het
aenschijn van den Godt der heyrkrachten / in
het welck alleene rust alle de verheffinghe der
Heylighen.
| |
Aug. soliloq. cap. 39.
O Heere vvanneer sal ick komende ende
verschijnen voor u aenschijn! meynt ghy dat
ick sal aenschouwen dien dagh / dien dagh /
segh ick / van vreughdt / ende van blijdschap /
dien dagh den vvelckē den Heere gemaeckt
| |
| |
heeft, op dat vvy daer-inne souden verheu-
ghen ende verblijden! O schoonen uytne-
menden dagh / dagh sonder avondtstondt oft
ondergangh / in welcken dat ick sal hooren
eene stemme des lofs / eene stemme van blijd-
schap ende belijdinghe / in welcken dat ick sal
hooren: Komt in de blijdschap van uvven
Heere, komt in de eeuwighe blijdschap / in
het huys van uwen Heere / ende van uwen
Godt / alwaer dat wesen groote / ongronde-
lijcke / wonderbaere saken / ende die noch son-
der getal. Komt in de blijdschap sonder droef-
heydt / behelsende de eeuwighe blijdschap / daer
dat sal wesen alle goedt / ende noyt geen quaet /
daer dat sal wesen al dat ghy wenscht / ende
niet dat ghy niet en wenscht / daer dat sal we-
sen het levende leven / het soet ende minnelijck
leven / ende het ghedenck-weerdich leven / het
leven vry van allen aenstoot / van allen arge-
list ende bedriegherije; maer vol van seker ge-
rustheydt ende gheruste vryicheydt / vol van
vrije ghenuchte / ende ghenuchelijcke geluck-
saemheydt / vol van gheluckige eeuwicheyt /
ende eeuwighe saelicheydt / ende ten lesten vol
van een saelich aenschouwen / 't welck is de
blijdschap van den Heere.
| |
Aug. soliloq. cap. 22.
Dese selve blijdschap gesmaeckt zijnde van
Petrus / hebbende vergeten gheheel de aerde /
| |
| |
heeft ghelijck by drancke wesende gheroe-
pen: Heere 't is ons hier goedt vvesen,
laet ons hier maecken dry vvoonplaetsen.
Laet ons hier blijven woonen / laet ons u
hier aenschouwen / want ons en behoeft
gheenen anderen. O Heere / het is ghe-
noech dat wy u hier moghen aenschouwen /
het is ghenoech / seght hy / alhier vervult te
worden met sulcke soeticheydt / want hy had-
de ghesmaeckt een druppelken van die soe-
ticheydt / ende van alle andere hadde hy ter-
stondt de walghe. Wat soude hy gheseydt
hebben / indien hy volkomelijck hadde ghe-
proeft die groote soeticheyt uwer Goddelijck-
heydt / de welcke ghy voor die u zijn vreesende
alleenelijck hebt verborghen.
| |
Chrys. hom. in Psal. 41.
Aenmerckt eens dien brandenden men-
sche / dien vierighen David; want wetende
dat hy naer sijns levens af-scheydt soude
ghenieten het ghesichte Godts / en wilt gheen
uyt-stel / noch en soeckt gheen sluyeringhe;
maer waer't by aldien dat sulcks ghedaen
wierde by eenighen ghemeynen man / een
man van slechten handel / een man verwor-
pen / ende by-nae strijdende teghens de aer-
moede / het soude eene groote saecke schijnen
dat sulck eenen alsoo verachte dat teghen-
woordich leven: Maer sulck eenen Koningh /
| |
| |
ghenietende alle de wellusten / alle de groot-
daedicheydt des wereldts / verkreghen heb-
bende soo veelderleye winne-kranssen / ghe-
levert hebbende soo vele veldt-slaeghen / ende
van alle zijden zijnde soo doorluchtich ende
verheven / ditte nu alles te bespotten / ende
hem soo vierich te gaen begheven om te ha-
ken naer het toekomende / zijn saecken van
een hoogher ghemet / ende van een siele be-
gaeft met alle wijsheydt / ende bevanghen
met de Goddelijcke liefde.
| |
Aug. in Psal. 118.
Moyses wenschte in sulcker voeghen oock
te sien het aenschijn van sijnen Godt / ende soo
hy Godt is toe-sprekende / seght: Is't by al-
dien dat ick ghenaede voor u hebbe ghe-
vonden, vertoont my u eyghen selven, ende
ghy sult my vervullen met blijdschap door
de teghenvvoordicheydt van u aenschijn.
| |
August. soliloq. cap. 23.
Ende ick die verworpen ben onder de ver-
worpene van u huys-ghesin / mijnen Godt /
mijn Vader / ende mijn kracht / Wanneer
sal ick komen ende verschijnen voor u aen-
schijn? Op dat ick die u als-nu belijde voor
eenighen tijdt / als-dan mach belijden tot in-
der eeuwicheydt! Ick sal wesen gheluckich
indien my wordt toeghelaeten te sien uwe
klaericheydt. Wie sal my dit verkrijghen
| |
| |
dat ghy my dat toe-laet tot dit geluck te mo-
ghen komen?
| |
Aug. in Psal. 41.
Maer vvanneer sal ick kommen? siet
wat verstellingh? de selve vlijticheydt (hoe
wel boven wonder) daer Godt hem is me-
de dienende schijnt te slap ende te traeghe te
wesen tot desen wensch: VVanneer sal ick
kommen ende verschijnen voor het aen-
schijn Godts? Vyt desen is noch rijsende
dese naervolghende bede: Ick hebbe eene
saecke begheert van den Heere, dese sal
ick versoecken, op dat ick alle de daeghen
mijns levens mag vvoonen in sijn huys.
Waer toe dat? op dat ick aldaer mach be-
dencken de vreughden van den Heere.
VVanneer sal ick kommen ende verschij-
nen voor het aenschijn van den Heere?
maer terwijlent ick bedencke / terwijlent ick
loope / terwijlent ick onder weghen ben / eer
ick aenkome / eer ick verschijne / hebben mijn
traenen my dagh ende nacht ghedient voor
broodt, als aen my dagelijcks vvort gheseyt:
vvaer is uvven Godt?
| |
August. medit. cap. 40.
Wel aen dan ô mijnen Heere! wel aen dan
laet my u aenschouwen / ende ick sal worden
ghetroost! veropenbaert my uwe teghen-
woordicheydt / ende ick sal ghenieten het vol-
| |
| |
komen mijner begheerte; vertoont my uwe
goddelijcke groot-daedicheydt / ende mijne
blijdschap sal volmaeckt wesen. Mijne sie-
le heeft ghedorstight naer u / ende in veel-
derhande manieren oock mijn vleesch. Mijn
siele heeft ghedorstight tot Godt de levende
fonteyne; VVanneer sal ick kommen ende
verschijnen voor het aenschijn vanden Hee-
re? Wanneer sult ghy komen mijnen ver-
trooster dien ick verwachte? O wat gheluck
soudet wesen dat ick mijne ghewenschte
vreughdt eens mocht besichtighen? O mocht
ick eens versaedt worden / soo wanneer u lof
ende eere sal verschijnen / naer de welcke dat
ick soo honghere! Och off ick droncken wier-
de van de overvloedicheydt dijns huysghe-
sins / naer het welcke ick soo haecke! Och off
ghy my gaeft te drincken en uyt de beke dijnder
wellusticheydt / naer de welcke ick oock dor-
stighe! Maer daer en tusschen / ô mijnen
Godt / dat dagh ende nacht mijne traenen
my dienen voor broodt, tot alder stondt
dat men my segghe: Siet uvven Godt! en-
de tot dat mijn siele magh hooren siet uwen
Bruydegom.
| |
Aug. soliloq. cap. 1.
Vertoont u aen my / mijnē vertrooster / dat
ick u mach aenschouwē ô eenich licht mijner
oogē / komt blijschap mijns geest / dat ick u sie
| |
| |
met de blijdschap van mijn herte! Veropen-
baert u / ô mijne verheughinghe / ô mij-
nen troost / ô mijnen Heere / mijnen Godt /
mijn leven ende eenighe saelicheyt van mij-
ne siele!
|
|
Auteursrechtvrij