Goddelicke lof-sanghen

[p. 169]

[p. 170]

Sonnet. Het hoe-veelste deel dat vvy Godt sijn schinckende van ons leven.

WEl mensch, laet sien wat deel dat God heeft van ons leven,

Al waert zoo dat hy dat linghde tot hondert jaer.

Laet mercken, of wy hem dien achter-volghens naer

Voor Iaeren alsoo veel, wel een cleyn’ huere gheven.

De vijftich worden eerst door ‘tslaepen wegh ghedreven:

Door kints-onnooselheydt, en jonckheydt sonder vaer’

De twintigh: en de rest sorghe met siekten swaer.

Wat is van hondert jaer dan noch ons over-bleven?

Den tijd die loopt voorby, en nerghens naer en wacht:

D’hueren maecken den dagh: den dagh die maeckt den nacht:

Den nacht, en dagh, de maendt: maenden, de volle jaeren.

De Iaeren dus gheeyndt, die leen ons tot de doodt

De dood, ten Oordeel God’s: daer hy als Rechter groot

Sal segghen: moght ghy niet een huer’ om my ontspaeren?