Goddelicke lof-sanghen

[p. 163]

[p. 164]

Clachte der kinderen van Israël inde ghevanghenisse van Babylonien ghetrocken uyt den CXXXVI. Psalme van Dauid.

Super flumina Babylonis.

¹ALs wy verr’ vande Palestijn,
En verre van die Ieudsche landen,
Mat en verslaeft gheseten sijn,
Aen die Bablonsche waeter-stranden,

Verlaeten hebbend’ al ons goet,

‘Twelck wy ghebruyckten met voorspoet;

²Ons ooghen wierden saen verkeert,
In lauwe traen-vloeyende beken,
Als wy u Sion heel onteert
Van alle kanten wel bekeken:

O Sion, die ghewelt en cracht,

Soo jammer hebben t’onderbracht!

³Wy honghen daer aen het gheboomt
Ons harpen, velen ende fluyten:
Wy hielden onsen mondt ghetoomt,
En wy ontsnaerden daer ons luyten:

Vermaeckende ‘thert, en den gheest

Met druck, en droefheydt aldermeest.

1 Super flumina Babylonis, illic sedimus,

2 Et fleuimus: cùm recordaremur Sion.

3 In salicibus, in medio eius, suspendimus organa nostra.

[p. 165]

 

⁴Maer die ons naer dees slaeverny

 

Leyden als buyt, en roof ghevanghen:

 

Siende ons musick, en spel daer by

 

Aen die groen wilghe-tacken hanghen;

 

Deen op den voet daer een bevel,

 

Dat wy her-stellen sou’n ons spel.

 

 

 

⁵Sy seyden singht ons Sions liedt

 

En doet de snaerkens vry her-beven:

 

Sy seyden laet ons hooren iet,

 

Van ons als Sion noch was int ‘tleven,

 

En haere naeme stondt berucht,

 

Van hier tot inder hooghe lucht.

 

 

 

⁶Laes! hoe sou dit connen gheschien,

 

Datmen des Heeren lof sou singhen,

 

In een vremt landt, voor vremde lien?

 

Hoe soudemen oock voort ghebringhen,

 

Het suchten droef uyt ‘sHerten grond,

 

En ‘tsinghen blij al uyt den mondt.

 

 

 

⁷Ierusalem ghy schoone stadt,

 

Hanghend’ altijdt in mijn ghepeysen;

 

Seght my nu eens, seght my nu, wat

 

Mijn herte van u sal doen veysen.

 

Sal’t wesen of om druck, of pijn?

 

Waerachtich neen! ten zal niet sijn.

4 Quis illic interrogauerunt nos, qui captiuos duxerunt nos, verba antionum.

5 Et qui adduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion.

6 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?

7 Si oblitus fuero tui Ieru salem; obliuioni detur dextera mea.

[p. 166]

 

⁸Neen liever moet mijn rechterhandt

 

Heur harp en luyt-spel al vergheten;

 

Eer ick u, o mijn Vaeder-landt!

 

Al ben ick verr’ van u gheseten.

 

Neen, liever sy mijn stemm’ versmacht;

 

Dan ghy daer gaet uyt mijn ghedacht.

 

 

 

⁹Maer dat ghespu van Edoms saet

 

O Heere wilt ghedachtigh wesen:

 

Schimpende zeer, als door ons quaet

 

Dijn straffe, laes! quam neer-gheresen:

 

En dat ghy ons; toornigh ghestelt,

 

Deedt proeven u cracht, en ghewelt.

 

 

 

¹⁰Wilt nu bederven, riepen sy,

 

De prattighste van alle steden:

 

Slicht tempel, huys en hof daer by,

 

Van boven af al tot beneden.

 

Zy riepen: rooft, slaet en verbrandt:

 

Vermoordet al aen elcken kant.

 

 

 

¹¹Ach Babylon ondanckbaer kindt!

 

Waer sult ghy dogh henen gaen loopen?

 

Als ghy u oock in lijden vindt

 

En dit helaes! al sult bekoopen.

 

Gheluckigh, die ons breken zal,

 

En bringhen u tot eenen val.

8 Adhaereat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui: Si non proposuero Ierusalem, in principio laetitiae meae.

9 Memor esto Domine filiorum Edom, in die Ierusalem.

10 Qui dicunt: exinanite, exinanite vsque ad fundamentum in ea.

11 Filia Babylonis misera: beatus, qui retribuet sibi retributionem tuam, quam retribuisti nobis.

[p. 167]

 

¹²Gheluckigh, die ‘thert, en den moed

 

Tot vraecke zal hebben ontsteken:

 

En alle dat vergoten bloed,

 

Met bloed te ghieten zal gaen vreken.

 

Gheluckigh, die u kinders cleen

 

Eens sal gaen swieren teghen steen.

12 Beatus, qui tenebit, & allidet paruulos tuos ad petram.