Goddelicke lof-sanghen

[p. 160]

[p. 161]

[p. 162]

Clacht-liedt.

WAert dat vloeyden uyt mijn ghesicht,
Traenen zoo veel als sterre-licht
Op d’Hemelen snachts kan gheblincken;
‘Ken sou noch in dit traenen-dal,
Mijn sonden niet uyt-wasschen al:
Want zy voor Godt t’on-aerdigh stincken.

De traenen al die’ck hier verstort,
Op dat mijn quael worde vercort;
Hebben de cracht al veel te cleyne:
De traenen dan, die’ck storten moet,
B’hoorden te sijn traenen van bloet.
Want d’ander sijn veel te ghemeyne.

Maer soo mijn traenen allegaer,
Nu niet en sijn dan waeter claer!
Ach! ooghen, ach! wilt dan soo schreyen,
Dat ghy gheheel in tranen smilt,
Soo sal mijn pijn worden ghestilt,
Ende dees daedt zal my ghereyen.

Want alsdan zul-de zijn een beeck,
Daer in ick heel mijn Lichaem steeck:
En in die beke, t’allen stonden,
Sal ick bepooghen van nu voort,
Te sijn ghedolven, en versmoort,
Al het ghewoel van mijne sonden.

Och! hadd’ ick soo veel traenen by,
Als ick ghevoelen hebb’ in my;
Van traenen maeckt’ ick volle vlieten.
Mijn daeghelijcx peyl, en bedrijf,
En waere niet, dan Siel en Lijf,
Met traenen versch dicks te beghieten.

Tot teecken dan, van mijne clacht,
Wil ick mijn bedde t’elcken nacht,
Her ende werr’ met tranen wasschen:
En tot versoeningh van mijn quaet,
Wil ick van nu, vroegh, ende laet,
My wintelen in dese plasschen.