Goddelicke lof-sanghen

[p. 157]

[p. 158]

Clacht-liedt.

TSa, dat de Locht gheve een gheschal,
Van al mijn kermen, en mijn suchten:
Naer dien ick oorlof neem’ aen al,
En stelle my te vluchten.

Wel oorlof dan voor-leden tijt:
Oorlof ‘tghen my placht te verblijden:
Oorlof weerelt, die d’oirsaeck sijt,
Dat ick my moet castijden.

Als ick my spieghel in het quaedt,
Dat ick door u hebbe bedreven;
Dan roep’ ick och! wee my! wat raedt?
Wie zal my traenen gheven?

Door u moet ick nu nacht en dagh
Gaen kuchchen, kuymen, ende kermen:
Gaen suchten, quelen, doen gheclach,
Gaen roepen, laes! och ermen!

Fy Weerelt, Fy met u bedrogh,
Die recht een Voester wort be-vonden,
Om op te bringhen door u sogh,
Alle ghebroedt van sonden?

[p. 159]

 

Fy lacke-valsche Dalida,

 

Die zoo veel Sampsons cont om-bringhen:

 

Om dat ick u zoo wel verstae;

 

Will’ ick u gaen ontspringhen.

 

 

 

Naer een steen-rotse zal ick vlien,

 

En my om schreyen daer besteden:

 

En slissen met gheboghen knien,

 

Mijns God’s verbolghentheden.

 

 

 

Aldaer sal ick mijn traenen al,

 

Soo dickmael doen uyt d’ooghen rollen;

 

Dat van de selve d’aerde zal

 

Door-weeckt staen, en gheswollen.

 

 

 

Dan sal ick op dit bedde sacht,

 

Somtijts te rusten my gaen voeghen:

 

En over-bringhen soo den Nacht,

 

In knaeghen, ende vroeghen.

 

 

 

Misschien zal Godt, door dit berouw,

 

My aerem Sondaer dan ghedincken:

 

En voor al mijne traenen louw,

 

Eens zijn ghenaede schincken.