Goddelicke lof-sanghen
(1620)–Justus de Harduwijn–
Auteursrechtvrij
[pagina 155]
| |
Op de voorgaende vvijse.
HElaes! Helaes! ick moet al weenende beclaeghen,
Dat ick in aerdsche liefd den tijdt hebb’ overbraght:
Sonder te stieren eens ten Hemel mijn ghedacht,
Of sonder van yet goed’s een voor-bewijs te waeghen.
O Iesu goedertier! die zoo veel hebt verdraeghen:
Die in u dierbaer bloed, de sonden hebt versmacht;
My Sondaer dogh verheft uyt de vuylheydt veracht
Met ‘tHert een Hemel-waert, om u zoo te behaeghen.
Al ist dat mijne jeughd glat, broos, wildt ende sot
Teghen het oogh-loos kindt gheworpen heeft het lot,
En somtijts met het self’ ter weerelt inghevaeren;
Laet my van verre sien den blijden haeven-schoot,
Daer eens met goeden windt magh aenslaen mijnen boot,
Al waer ghy dien altoos in ruste meught bewaeren.
|
|